9 godzin temu
Nadciśnienie tętnicze, nazywane często cichym zabójcą, dotyka miliony Polaków, wpływając nie tylko na długość, ale także na jakość ich życia. W zaawansowanych stadiach choroba ta może prowadzić do poważnych powikłań, skutkujących znacznym stopniem niepełnosprawności. W odpowiedzi na potrzeby osób zmagających się z takimi problemami zdrowotnymi, polski system zabezpieczenia społecznego oferuje zasiłek pielęgnacyjny, który w 2025 roku wynosi 215,84 złotych miesięcznie. Co szczególnie istotne, świadczenie to przysługuje niezależnie od wysokości dochodów osoby niepełnosprawnej.
Fot. Warszawa w Pigułce
Nadciśnienie tętnicze to jedna z najpowszechniejszych chorób przewlekłych w Polsce. Charakteryzuje się utrzymującym się podwyższonym ciśnieniem krwi w tętnicach, przekraczającym wartości uznawane za prawidłowe, czyli 140/90 mmHg. Według danych Narodowego Funduszu Zdrowia, problem ten dotyczy ponad 10 milionów dorosłych Polaków, a alarmujący jest fakt, iż około jedna czwarta chorych nie jest świadoma swojego stanu i nie podejmuje odpowiedniego leczenia.
Szczególnie niebezpieczny aspekt nadciśnienia tętniczego wiąże się z jego początkowo bezobjawowym przebiegiem. Właśnie dlatego choroba ta zyskała miano „cichego zabójcy” – gdy pojawiają się pierwsze symptomy, często doszło już do uszkodzenia kluczowych organów. Nieleczone lub niewłaściwie kontrolowane nadciśnienie prowadzi do stopniowej degradacji naczyń krwionośnych oraz narządów wewnętrznych, ze szczególnym uwzględnieniem serca, mózgu, nerek i oczu.
W zaawansowanych przypadkach nadciśnienie tętnicze może prowadzić do stanu, w którym pacjent wymaga stałej opieki i wsparcia w codziennym funkcjonowaniu. Taka sytuacja kwalifikuje się do uzyskania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, co z kolei otwiera drogę do różnych form wsparcia, w tym zasiłku pielęgnacyjnego.
Warto zaznaczyć, iż orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności przyznawane jest osobom, które są całkowicie niezdolne do pracy zawodowej oraz wymagają długotrwałej lub stałej opieki i pomocy innych osób w codziennym funkcjonowaniu. W kontekście nadciśnienia tętniczego, taki stopień niepełnosprawności może być przyznany, gdy choroba doprowadziła do poważnych powikłań narządowych, które trwale i znacząco ograniczają sprawność fizyczną lub psychiczną chorego.
Nadciśnienie może prowadzić do znacznej niepełnosprawności poprzez różne mechanizmy. Jednym z najpoważniejszych powikłań jest przewlekła niewydolność serca, która może powodować duszność już przy niewielkim wysiłku, a w zaawansowanych stadiach choćby w spoczynku. Pacjenci z niewydolnością serca klasy III-IV według klasyfikacji NYHA mają znacznie ograniczoną zdolność do wykonywania podstawowych czynności, co uzasadnia przyznanie orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Innym powikłaniem nadciśnienia, które może prowadzić do znacznej niepełnosprawności, jest udar mózgu skutkujący trwałym niedowładem, zaburzeniami mowy lub funkcji poznawczych. Osoby po udarze często wymagają rehabilitacji, a w niektórych przypadkach nigdy nie odzyskują pełnej sprawności, co uzasadnia przyznanie znacznego stopnia niepełnosprawności.
Nadciśnienie tętnicze może również prowadzić do przewlekłej choroby nerek, która w zaawansowanych stadiach (IV lub V) często wymaga regularnych dializ. Taka sytuacja znacząco wpływa na jakość życia pacjenta i jego możliwości funkcjonowania, co również może być podstawą do orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Kolejnym powikłaniem nadciśnienia jest retinopatia nadciśnieniowa, która może prowadzić do znacznego pogorszenia wzroku, a w skrajnych przypadkach choćby do ślepoty. Utrata wzroku lub jego poważne upośledzenie to czynniki, które mogą kwalifikować pacjenta do uzyskania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności.
W praktyce, osobie z nadciśnieniem tętniczym, które spowodowało trwałe pogorszenie zdrowia i samodzielności, przysługuje prawo do wystąpienia o orzeczenie o niepełnosprawności. jeżeli pacjent nie jest w stanie samodzielnie przygotować posiłków, poruszać się, kontrolować czynności fizjologicznych lub wymaga stałego wsparcia – może to stanowić podstawę do wydania odpowiedniego orzeczenia.
Orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wydawane są przez powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności (PZON). Zespoły te oceniają nie tylko stan zdrowia pacjenta na podstawie dokumentacji medycznej, ale również jego ogólną sprawność funkcjonalną, możliwości samodzielnego życia oraz potrzeby opiekuńcze. Według danych Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, w 2022 roku orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności otrzymało ponad 160 tysięcy osób, z czego około 10% dotyczyło schorzeń układu krążenia, w tym nadciśnienia z powikłaniami.
Osoby posiadające orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności mają prawo do różnych form wsparcia, w tym do zasiłku pielęgnacyjnego. Jest to comiesięczne świadczenie pieniężne, którego celem jest częściowe pokrycie kosztów opieki nad osobą niepełnosprawną, wymagającą pomocy w codziennym funkcjonowaniu.
Istotną cechą zasiłku pielęgnacyjnego jest fakt, iż przyznawany jest on niezależnie od dochodu. Oznacza to, iż każda osoba spełniająca warunki zdrowotne ma do niego prawo bez względu na swoją sytuację finansową. Ta cecha odróżnia zasiłek pielęgnacyjny od wielu innych form pomocy społecznej, które uzależnione są od kryterium dochodowego.
W 2025 roku wysokość zasiłku pielęgnacyjnego wynosi 215,84 złotych miesięcznie. Kwota ta została ustalona w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2024 roku i obowiązuje od 1 listopada 2024 roku. Oznacza to, iż rocznie beneficjent może otrzymać 2590,08 złotych wsparcia finansowego.
Zasiłek pielęgnacyjny charakteryzuje się kilkoma istotnymi cechami. Jest wypłacany co miesiąc w stałej wysokości i nie podlega opodatkowaniu ani składkom na ubezpieczenia społeczne. Ponadto, beneficjent nie ma obowiązku dokumentowania poniesionych wydatków, choć formalnie świadczenie ma służyć pokryciu części kosztów związanych z opieką – np. leków, środków pielęgnacyjnych, usług opiekuńczych lub dojazdów do placówek medycznych.
Aby otrzymać zasiłek pielęgnacyjny, osoba z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności musi złożyć odpowiedni wniosek. Miejscem, gdzie należy to zrobić, jest urząd gminy lub miasta adekwatny dla miejsca zamieszkania osoby niepełnosprawnej. Najczęściej obsługą takich wniosków zajmują się ośrodki pomocy społecznej (OPS) lub specjalnie wydzielone działy świadczeń rodzinnych.
Istnieją trzy sposoby złożenia wniosku. Pierwszy to osobista wizyta w siedzibie urzędu lub ośrodka pomocy społecznej. Druga opcja to wysłanie kompletnego wniosku pocztą. Trzecia metoda, coraz bardziej popularna, to złożenie wniosku elektronicznie za pośrednictwem platformy Emp@tia, korzystając z profilu zaufanego lub e-dowodu.
Do wniosku o zasiłek pielęgnacyjny należy dołączyć kilka dokumentów. Najważniejszym z nich jest orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności. Potrzebny jest również dokument tożsamości wnioskodawcy. W przypadku, gdy wniosek składa opiekun lub przedstawiciel ustawowy osoby niepełnosprawnej, konieczne jest dołączenie pełnomocnictwa.
Proces rozpatrywania wniosku o zasiłek pielęgnacyjny trwa zwykle od 30 do 60 dni. Termin ten może ulec wydłużeniu w przypadku braków formalnych w dokumentacji. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku, zasiłek przyznawany jest bezterminowo, o ile orzeczenie o niepełnosprawności również ma charakter stały. jeżeli orzeczenie zostało wydane na czas określony, zasiłek przyznawany jest na taki sam okres.
Warto podkreślić, iż zasiłek pielęgnacyjny, choć jest istotnym wsparciem, ma charakter uzupełniający i nie pokrywa wszystkich kosztów związanych z opieką nad osobą niepełnosprawną. Osoby z nadciśnieniem tętniczym, które doprowadziło do znacznej niepełnosprawności, mogą również korzystać z innych form wsparcia, takich jak usługi opiekuńcze, rehabilitacja finansowana przez NFZ czy różne programy pomocowe oferowane przez organizacje pozarządowe.
Nadciśnienie tętnicze, jako choroba przewlekła, wymaga systematycznego leczenia i kontroli. Pacjenci z zaawansowanym nadciśnieniem powinni regularnie konsultować się z lekarzem, przyjmować zalecone leki oraz monitorować ciśnienie tętnicze. W przypadku pojawienia się powikłań, konieczna może być opieka specjalistyczna, a w niektórych przypadkach – hospitalizacja.
System wsparcia dla osób z niepełnosprawnością wynikającą z nadciśnienia tętniczego i jego powikłań stanowi istotny element polityki społecznej państwa. Zasiłek pielęgnacyjny, choć wydaje się niewielką kwotą, może znacząco wpłynąć na poprawę jakości życia osoby niepełnosprawnej, pomagając w pokryciu części kosztów związanych z codzienną opieką i leczeniem.
Podsumowując, osoby cierpiące na nadciśnienie tętnicze, które doprowadziło do znacznej niepełnosprawności, mają prawo do zasiłku pielęgnacyjnego w wysokości 215,84 złotych miesięcznie. Świadczenie to przyznawane jest niezależnie od dochodu i ma na celu częściowe pokrycie kosztów opieki. Aby je otrzymać, konieczne jest posiadanie orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz złożenie odpowiedniego wniosku w urzędzie gminy lub miasta. W obliczu rosnących kosztów życia i opieki medycznej, zasiłek pielęgnacyjny stanowi istotne, choć z pewnością niewystarczające, wsparcie dla osób zmagających się z poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi nadciśnienia tętniczego.
źródło: Forsal.pl/Warszawa w Pigułce
