Aleją w stronę więzienia – marsz!

Piotr Sobolewski

Krzątanina na polanie przed bazyliką motywuje przy okazji do rozważań jak onegdaj wyglądał teren, którego główną w tej chwili osią jest aleja zwana Aleją Walecznych. To jeden z wcześniej (w 1826 r.) „anektowanych” przez – tworzony od początków XIX w. – nasz stary park fragmentów terenów leżących „na zapleczu” bazyliki (wcześniej: kolegiaty). To wreszcie fragment leżących przed murami obronnymi dawnych łęgów tynieckich.
Rozbiórka murów dawnego pałacu biskupiego w 1783 r. stała się przyczyną zawalenia się części kolegiaty. Świątynię rychło odbudowano wydłużając ją i nadając nowej części styl wówczas obowiązujący – barokowy. Pozostała jednak wolna przestrzeń częściowo tylko zabudowana ćwierć wieku później pałacem gubernatorów. I wtedy też dokonało się tam wspomniane powiększenie obszaru parku.
Po powodzi z 1828 r. teren oczyszczono z resztek gruzu pozostałego z rozbiórki muru obronneg