Zespół ówcześnie nowych budynków szpitalnych wzniesiono w Piotrkowie w połowie XIX wieku. Kompleks między obecnymi ulicami Wojska Polskiego 2 i Zamkową 24 w Piotrkowie Trybunalskim zastąpił wcześniejsze lecznice w mieście.
Dawniejszy, pierwszy szpital powiatowy św. Trójcy mieścił się w murowanym, parterowym domku przy ówczesnej ul. Krakowskiej 6. Były tam jedynie dwie izby mieszczące 20 łóżek.
Drugi szpital w mieście, przeznaczony wyłącznie dla ludności żydowskiej, znajdował się przy dawnej ul. Nowowarszawskiej. Budynek szpitalny był drewniany, parterowy i składał się z dwóch izb, każda dla 8 chorych.
Nowy kompleks zaczęto budować w 1851 roku. Istniał i pełnił funkcję lecznicy jeszcze sto lat później. Po II wojnie światowej oba szpitale połączono i funkcjonowały jako szpital Świętej Trójcy pod zarządem Samodzielnego Szpitala Wojewódzkiego.
Od 1959 roku rozpoczęto budowę nowego szpitala przy ul. Rakowskiej, do którego z czasem została przeniesiona większość oddziałów szpitala Świętej Trójcy oraz oddział zakaźny z ul. Zamkowej.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/zaczelo-sie-od-30-wiezniow-i-2-straznikow-dawny-areszt-w-piotrkowie-zdjecia/mCpYqbu1yVuJyhW9XbzzDwa nowe szpitale, wspólne budynki
W latach 1850-51 wybudowano w Piotrkowie jednocześnie dwa szpitale. Szpital Świętej Trójcy był przeznaczony dla chrześcijan z Piotrkowa i okolic, natomiast Szpital Żydowski miał leczyć starozakonnych stanowiących w Piotrkowie 40 proc. ludności. Powstały jednocześnie i na sąsiadujących ze sobą posesjach. Również uroczystość wmurowania kamienia węgielnego miała miejsce w tym samym czasie 16 maja 1850 r.
Budynek nowego szpitala powiatowego postawiono na gruntach przy ul. Nowowarszawskiej, stykających się z parcelą, na której znajdował się stary szpital żydowski. Nowy szpital miał nosić nazwę: „szpitala wspólnego dla chrześcijan i starozakonnych" pod wezwaniem św. Trójcy. W gmachu planowano urządzić odrębne sale dla Żydów. Dla ludności chrześcijańskiej przeznaczono 50 łóżek a dla żydowskiej 20.
Gmach dla chrześcijan wzniesiony został głównie dzięki funduszom rządowym. Budynek wzniesiono według planu budowniczego Alfonsa Welkego. Składał się z piętrowego budynku murowanego z podpiwniczeniem i poddaszem. Ustawiony był frontem do ulicy Nowowarszawskiej. W kaplicy szpitalnej znajdował się obraz św. Trójcy - Petzolda.
W głębi placu był murowany pawilon parterowy dla wenerycznie chorych oraz szereg budynków gospodarczych, jak łazienka i szopy. Teren opasany był ulicami: Warszawską, Sulejowską i Lazaretową.
Okres istnienia tzw. „wspólnego szpitala" trwał 7 lat i przysporzył wiele kłopotów jego inicjatorom. W początkach 1859 r. zapadły decyzje o ostatecznym oddzieleniu majątków i odgrodzenia obu szpitali.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/swiateczna-magia-brala-sie-stad-fabryka-ozdob-choinkowych-w-piotrkowie-zdjecia/qJ3qM3PyaHNVP9IVvhwoSzpital żydowski z fundacji Braunów
Szpital Żydowski, który powstał jednocześnie ze Szpitalem św. Trójcy, mieścił się we własnym gmachu z fundacji Małżonków Braun. Markus Braun należał do grupy najbardziej znanych przemysłowców w Piotrkowie. Był pierwszym założycielem destylarni i rektyfikacji spirytusu.
Szpital Żydowski został zlokalizowany przy ówczesnej ul. Moskiewskiej 2, a obecnej Wojska Polskiego. Stan prawny gruntu, na którym wzniesiono budynki szpitalne uregulowano dopiero w 1905 roku. W kancelarii notariusza Floriana Dąbrowskiego 13 maja 1905 roku sporządzono dokument kupna-sprzedaży miedzy nabywcami Markusem i Salomeą Braun, oraz sprzedającym Mikołajem Konem. Wcześniej została ustalona dobrowolnie kwota nabycia ziemi za 250 rubli.
Majątek szpitala składał się z murowanego jednopiętrowego budynku, oraz parterowego dwuizbowego przeznaczonego na portiernię. Wokół budynków znajdował się na obszarze 2400 mkw. pięknie utrzymany ogród z dużą ilością trawników, klombów i uliczek. Był on przeznaczony na rekreację dla chorych.
Gruntowny remont i modernizację szpitala żydowskiego w roku 1903 i następny w 1932 r. prowadziła firma cementowo-budowlana Czesław Majewski. Doprowadzono do wymiany stolarki okiennej, sanitariatów, naprawiono tynki i dach, wyposażono szpital w nowoczesne sale porodowe.
Szpital na cześć fundatorów od 1907 roku używał nazwy "Piotrkowski Żydowski Szpital im. Markusa i Salomei Braun". W tym też czasie wzniesiono kostnicę, zlokalizowaną od strony ul. Zamkowej 24.
Zgodnie ze statutem z 1933 r. "Publiczny Szpital Żydowski im. Markusa i Salomei Braun", stanowił własność fundacji, jako odrębnej osoby prawnej - przeznaczony zasadniczo na potrzeby ludności żydowskiej. Był to jednak szpital ogólny, gdzie przyjmowano chorych bez różnicy płci i wyznania. Jednocześnie stanowił całość z sąsiadującym szpitalem "Świętej Trójcy".
