Premier Mark Carney ogłosił w czwartek kolejne siedem przedsięwzięć, które rekomenduje do szybszego zatwierdzenia przez rządowe Biuro Głównych Projektów (MPO). Wśród nich znajdują się wielomiliardowe inwestycje z sektora energii i zasobów naturalnych, które — jak liczy Ottawa — mają pobudzić gospodarkę osłabioną przez cła.
Carney podkreślił, iż najnowsza pula projektów ma zwiększyć gospodarczą samowystarczalność kraju wobec presji ze strony USA, a także uczynić Kanadę istotnym graczem na rynku kluczowych i deficytowych minerałów.
Siedem nowych inicjatyw — razem z pięcioma, które Carney wskazał we wrześniu — ma według rządu łączną wartość dla gospodarki wynoszącą 116 mld dolarów.
Zdaniem premiera każdy projekt ma charakter „przełomowy” i pomoże Kanadzie „w pełni wykorzystać potencjał energetycznego supermocarstwa”, a przy tym stworzyć nowe korytarze handlowe i gospodarcze zmniejszające zależność od Stanów Zjednoczonych.
„Wiele z dawnych atutów Kanady — opartych na bliskich relacjach handlowych z USA — stało się naszą słabością” — powiedział Carney. „W obliczu szybkich zmian na świecie Kanada musi gruntownie przeorientować swoją politykę gospodarczą”.
Jak wyjaśniła Dawn Farrell, prezes MPO — utworzonego latem przez rząd Carney’a — urząd ma pomóc doprowadzić projekty do realizacji.
Zespół MPO będzie usprawniał procesy środowiskowe i pozwoleniowe, wspierał wnioskodawców w konsultacjach z rdzennymi społecznościami, ułatwiał dostęp do finansowania oraz pomagał w koordynowaniu zapotrzebowania na siłę roboczą. Konkretne działania będą różne w zależności od projektu — zaznaczyła Farrell.
Lista obejmuje sześć projektów i jedną koncepcję skierowaną do MPO:
- Kopalnię Sisson w Nowym Brunszwiku (minerały krytyczne).
- Projekt Crawford Nickel w Ontario.
- Instalację LNG Ksi Lisims w Kolumbii Brytyjskiej.
- Projekt elektrowni wodnej Iqaluit.
- Rozbudowę Nouveau Monde Graphite — Faza 2 — w Quebecu.
- Północno-Zachodni Krytyczny Korytarz Konserwatorski obejmujący potencjalne wydobycie i rozwój czystej infrastruktury energetycznej.
- Linię przesyłową North Coast w północno-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej.
Przegląd projektów
Projekt linii przesyłowej w Kolumbii Brytyjskiej ma zapewnić tani prąd i lepszą łączność społecznościom na wybrzeżu. Obejmuje również możliwość połączenia BC–Yukon, aby zintegrować region z krajową siecią energetyczną.
Kanadyjski Bank Infrastruktury udzieli BC Hydro około 139 mln dolarów pożyczki na realizację inwestycji.
Linia zasili także Ksi Lisims LNG na wyspie Pearse — zakład skraplania gazu o wartości 30 mld dolarów, zarządzany przez rdzenną ludność.
Projekt, opracowany przez naród Nisga’a, ma produkować ok. 12 mln ton LNG rocznie, przeznaczonych głównie na rynki azjatyckie.
LNG Ksi Lisims — wraz z drugą fazą LNG Canada w Kitimat — jest elementem rządowego planu przyspieszenia rozwoju LNG z uwagi na duże zapotrzebowanie zagraniczne.
Wspierające go firmy, m.in. amerykańska Western LNG, twierdzą, iż budowa zapewni ok. 800 miejsc pracy, a eksploatacja około 350 kolejnych oraz iż inwestycja wniesie około 3 mld dolarów do krajowej gospodarki.
Podkreślają także, iż projekt będzie mniej emisyjny dzięki zasilaniu energią wodną, co ma umożliwić osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2030 r.
Jednak organizacje ekologiczne skrytykowały poparcie Carneya. Environmental Defence uznało projekt za „szkodliwy i zbędny”, bez pełnego poparcia lokalnych społeczności rdzennych. Fundacja Davida Suzuki ostrzegła, iż instalacje LNG „pogłębiają kryzys klimatyczny”.
Pozostałe projekty
W MPO znalazł się także projekt Canada Nickel — kopalnia Crawford w Timmins, która ma produkować ok. 240 tys. ton rudy dziennie do produkcji stali i baterii.
Kopalnia położona jest na jednym z największych złóż niklu na świecie i ma mieć o 90 proc. niższe emisje od globalnej średniej. Rząd szacuje, iż powstanie dzięki niej około 4 tys. miejsc pracy.
Premier Ontario Doug Ford z zadowoleniem przyjął decyzję Ottawy o przyspieszeniu projektu, podkreślając jednak, iż federalny rząd powinien szerzej ułatwiać rozwój inwestycji, m.in. w rejonie Pierścienia Ognia.
Farrell przyznała, iż MPO pracuje nad procesami, które umożliwią równoległe zdobywanie pozwoleń, eliminując dotychczasowy system krok po kroku.
Żaden z projektów nie uzyskał jeszcze statusu o znaczeniu krajowym zgodnie z ustawą C-5, co dawałoby specjalne ułatwienia, takie jak zwolnienia z przepisów ochrony przyrody.
Mark Selby, dyrektor Canada Nickel, stwierdził jednak, iż samo skierowanie inwestycji do MPO „przyspiesza prace”, umożliwiając szybsze uzyskanie pozwoleń i rozwiązywanie potencjalnych problemów.
Kolejna inicjatywa to kopalnia grafitu Matawinie firmy Nouveau Monde Graphite — inwestycja warta 1,8 mld dolarów, kluczowa dla branży obronnej i sektora baterii.
W Nowym Brunszwiku znajduje się też kopalnia Sisson należąca do Northcliff Resources, która ma wydobywać wolfram — surowiec niezbędny m.in. do stali wysokowytrzymałych i technologii wojskowych.
Projekt Iqaluit Nukkiksautiit będzie pierwszą elektrownią wodną w Nunavut w pełni należącą do Inuitów. Ma zmniejszyć zależność terytorium od 15 mln litrów importowanego rocznie oleju napędowego.
Natomiast Północno-Zachodni Krytyczny Korytarz Konserwatorski to nie pojedyncza inwestycja, ale obszar analizowany pod kątem gospodarczego rozwoju z uwagi na ogromne zasoby minerałów.
Konserwatywny lider Pierre Poilievre skrytykował proces pozwoleń w Kanadzie jako „niekonkurencyjny”, wskazując, iż budowa kopalń i zakładów LNG trwa latami. Uznał, iż inicjatywa Carney’a nie poprawi sytuacji.
„Rozwiązanie Marka Carneya? Dodać kolejną biurokrację. To następna przeszkoda dla kopalni, firm naftowych i gazowych oraz branży wydobywczej” — powiedział Poilievre w Kelowna.
„I znów, zamiast przyspieszyć realne działania, Mark Carney pozuje do zdjęć, ogłaszając zatwierdzenie projektów, które i tak zmierzają do realizacji” — dodał.
