Chronił mieszkańców w czasie epidemii cholery. Kapliczka św. Rocha wpisana do rejestru zabytków

W Dobrzankowie, przy drodze krajowej nr 57 znajduje się zabytkowa, ustawiona na ośmiobocznym cokole, drewniana figura św. Rocha. Ta właśnie została wpisana do rejestru zabytków.

W XIX wieku na ziemiach polskich rozprzestrzeniała się epidemia cholery. Przywlekli ją rosyjscy żołnierze oraz inni przybysze z odległych, wschodnich rubieży Imperium Rosyjskiego. Lekarstwa nie było. Rozwijała się bardzo gwałtownie i dziesiątkowała mieszkańców. Głód oraz przebyte inne choroby, np. grypa i tyfus, sprzyjały obniżeniu odporności, a co za tym idzie zachorowalności na cholerę. Ofiarami epidemii padali najsłabsi: dzieci i osoby starsze, ale czasem wymierały całe rodziny.

Mieszkańcy w walce z zarazą ratowali się kadzeniem mieszkań jałowcami i ziołami, ale też modłami zanoszonymi do świętych, w tym między innymi do św. Rocha. Ten bowiem na ziemiach polskich czczony był jako patron chroniący do zarazy już od XV wieku.

Ślady po tych wydarzeniach wciąż można spotkać w powiecie przasnyskim. Jednym z nich jest kapliczka z drewnianą figurą św. Rocha znajdująca się w Dobrzankowie, przy drodze krajowej nr 57. Ta, jak poinformowała właśnie wójt gminy Przasnysz, Grażyna Wróblewska, właśnie została wpisana do rejestru zabytków. „Kapliczka wraz z przylegającym do niej terenem cmentarza cholerycznego została gminie przekazana nieodpłatnie przez Państwa Czajkowskich” – przekazała.

Drewniana figura św. Rocha umieszczona jest na ośmiobocznym cokole, w kapliczce w oszklonej szafce. Na kapliczce znajduje się tabliczka z napisem: „Św. Rochowi – Opiekunowi chorych na cholerę w roku 1863 wdzięczni mieszkańcy wsi Dobrzankowo. 1992 r.” Nad nią, w niewielkiej wnęce, ustawiono małą figurę Matki Boskiej.

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków na podstawie przedłożonych przez wójt gminy Przasnysz, Grażynę Wróblewską dokumentów pozytywnie zaopiniował ujęcie kapliczki w Gminnej Ewidencji Zabytków Gminy Przasnysz.

Kapliczka w Dobrzankowie została zbudowana ok. 1863 roku, przyjmuje się, iż mogła powstać w miejscu cmentarza cholerycznego. „Kapliczka wiąże się z historią miejscowości oraz gminy i posiada wartości historyczne i naukowe” – przekazuje konserwator.

Kapliczka została odnowiona w 1992 roku przez mieszkańców wsi. Przy tej figurze realizowane są nabożeństwa majowe.

ren