Cmentarz prawosławny jest elementem wielowyznaniowego zespołu cmentarzy w Piotrkowie. Został założony w 1830 r., gdy jednocześnie powstawał cmentarz katolicki. Obie nekropolie były pierwotnie rozdzielone metalowym płotem, ale miały wspólne ogrodzenie.
Na cmentarzu prawosławnym zachowało się około stu zabytkowych nagrobków, najczęściej rzeźbionych płyt. Ma szczególną wartość historyczną oraz artystyczną. Pokazuje gubernialną przeszłość Piotrkowa, w który mieszkała spora grupa rosyjskich urzędników.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/historia/cmentarz-ewangelicki-w-piotrkowie-luteranie-sa-tam-chowani-od-1877-roku-zdjecia/NlABsiXkbR0TMEhaMnOsPiotrkowskie cmentarze prawosławne
Nekropolia przy ul. Cmentarnej w Piotrkowie to nowy cmentarz prawosławny założony w Piotrkowie w XIX wieku. Pierwszy cmentarz prawosławny w Piotrkowie założono już w 1780 roku. Znajdował się w centrum miasta, przy głównej alei na zachód od starego miasta, w miejscu, gdzie w tej chwili znajduje się plebania kościoła prawosławnego. Jako miejsce pochówku przestał służyć prawosławnym w latach 40. XIX wieku.
Cmentarz założony w północnej części miasta ustalono na planie nieregularnej litery „L” z krótszym bokiem wzdłuż ul. Cmentarnej, dłuższym wzdłuż południowego, ceglanego ogrodzenia. Od północy graniczy z cmentarzem rzymskokatolickim i ewangelickim, z którymi otoczony jest wspólnym, wysokim, murowanym ogrodzeniem. Zajmuje obszar 0,62 ha.
Na cmentarz wchodzi się bramą z dwuskrzydłowymi, metalowymi, wrotami. Na osi bramy znajduje się aleja główna. Cmentarz podzielony jest na sześć kwater. Najstarszy nagrobek cmentarza pochodzi z 1857 roku.
W południowo – wschodnim narożniku mieści się kaplica pogrzebowa. Obiekt powstał w latach 1870-1875. Murowany i tynkowany budynek wschodnią i południową ścianą włączony jest w ogrodzenie cmentarza. Wzniesiony został na planie sześcioboku. Przykryty jest trójspadowym dachem. W elewacji zachodniej znajduje się wejście do kaplicy w formie prostokąta zwieńczonego oślim grzbietem. Otwór ujęty jest w profilowaną ramę. Elewację tę wieńczy gzyms podokapowy z niewielkim frontonem zwieńczonym łukiem pełnym.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/historia/nekropolia-kryje-szczatki-znanych-piotrkowian-najcenniejsze-nagrobki-starego-cmentarza-w-piotrkowie-zdjecia/xEeOr46I5WTHSoR5G141Zabytkowe nagrobki piotrkowskiego cmentarza
Wśród nagrobków cmentarza jest około stu, których forma charakterystyczna jest dla pomników z kamienia z lat od 1850 do 1920. Powtarzające się wśród nich formy to: rozłożona księga na postumencie kamiennym, kamienny krzyż okryty całunem na skałkach, krzyż z wieńcem lub opleciony wicią roślinną na skałkach, złamana kolumna opleciona wężem na postumencie.
Wyróżnia się wśród nich nagrobek Tatiany Maksimownej Andriejewnej zmarłej w 1904 r. Wykonany został w formie niewielkiej kapliczki na rzucie kwadratu. Jego ściany tworzą metalowe płyty, od dołu pełne z dekoracyjnym krzyżem. Od góry ściany są ażurowe, wypełnione kolorowymi, szybkami. Każda z nich zwieńczona jest łukiem pełnym z rozetą w podłuczu. Kapliczkę przykrywa dach wykonany również z metalowych płyt, wielopołaciowy zwieńczony krzyżem. Kapliczka ustawiona jest w głowach nagrobka. Jego pole otacza niewysokie ogrodzenie z kutej kraty.
Autorami pomników kamiennych są m.in.: Andrzej Pruszyński z Warszawy, Bolesław Syrewicz z Warszawy, Kruszyński i Pruszewski z Częstochowy, Władysław Karbowski z Piotrkowa.
Pomnik z kamienia w formie rozłożonej księgi spoczywającej na wysokiej podstawie ma Teodor Afanasjew Protasow zmarły 1920 r. Chrystus trzymający krzyż stoi na grobie Andrieja Iwanowicza Tamlina zmarłego w 1896 r. Podobne w formie zabytkowe nagrobki z 1888 r. mają Lidia Orłowa oraz Ilia Jewdokin. Kamienny nagrobek w formie otwartej księgi ma także Nadieżda Grigoriewna Makarowa zmarła w 1894 r.
Grobowiec z kamiennym pomnikiem zwieńczonym krzyżem, całość w żelaznym obramieniu wsytawiono dla kapitana 27. Witebskiego Pułku, Andrieja Ignatiewicza Ignatiewa w 1893 r.
Nagrobek z kamienia, krzyż okryty całunem ustwiony na skałkach, liczne atrybuty śmierci został wykonany przez Andrzeja Pruszyńskiego dla generał - majora Iwana Michajłowicaz Drozdowa w 1885 r.
Z 1879 roku pochodzi pomnik z kamienia w formie ułamanej kolumny na cokole oplecionej przez węża. Spoczął pod nim Władimir Nikołajewicz Duczyński.
Ciekawy zabytek to także granitowy, wysoki krzyż ustawiony na skałkach, od frontu duża tablica z epitafium dla kapitana Nikoforowa i pięciu żołnierzy Połockiego Pułku Piechoty poległych w 1863 r. Pomnik wykonał Andrzej Pruszyński. Jest także mały, kamienny sarkofag wystawiony dla oficera dragonów Nikołaja Pegarkowa poległego w 1914 r.
Skałki z kamienia zwieńczone krzyżem, a na skałkach czako i szabla to pomnik, jaki wykonano dla kapitana Iwana Jakowlewicza Stiepanowa, policmajstra zmarłego w 1901 r.
Bolesław Syrewicz z Warszawy wykonał w 1886 roku marmurowy obelisk na wysokiej podstawie, zwieńczony żeliwnym krzyżem, wykonał w 1886 r. dla generał-majora Piotra Antonowicza Makarowa.
Pod "ułamanym obeliskiem" z granitu ustawionym na ciosach kamienia spoczywa pułkownik Epifan Iwanowicz Gubaniew zmarły w 1908 r. Nagrobek wykonał Kruszyński i Pruszewski z Częstochowy.
https://trybunalski.pl/wiadomosci/historia/chowano-tu-cadykow-i-piotrkowskich-rabinow-w-piotrkowie-byly-az-dwa-cmentarza-zydowskie-zdjecia/ZiD8Q3dYoCdAtg99nHb1Cmentarz prawosławny w Piotrkowie
Nowy cmentarz prawosławny założyli w 1830 roku. Pierwotnie połączony był z nekropolią łacińską. Około 1870 obydwa cmentarze zostały rozdzielone żeliwnym ogrodzeniem, które z kolei rozebrano po 1918.
Na cmentarzu zachowały się groby rosyjskich żołnierzy ze stacjonującego w Piotrkowie 8 Pułku Strzelców, carskich urzędników, prawosławnych duchownych.
Większość nagrobków należy do Rosjan. Oprócz nich na cmentarzu chowani byli prawosławni Białorusini, Ukraińcy i Polacy. Nekropolia przetrwała bez większych strat okres II wojny światowej, była natomiast sukcesywnie dewastowana w czasach powojennych.
Cmentarz, wraz z kaplicą pogrzebową, kaplicą grobową Tatiany Andriejewej i ogrodzeniem z bramą, został wpisany do rejestru zabytków.
