Cogne – nie tylko pizza i kawa [relacja]

W dniach 18.01-26.01.2025 w Dolinie Aosty we Włoszech działała liczna ekipa WKW. Celem wyjazdu był rejon Cogne, który oferuje około 150 lodospadów.

Jest to jeden z najbardziej cenionych regionów do wspinaczki lodowej we Włoszech, a także w całej Europie. Rejon charakteryzuje się pięknymi, naturalnymi lodospadami, które przyciągają wspinaczy z całego świata.

Profersor prowadzi 4 wyciąg „Chandelle Levure” WI4

Lidka prowadzi 5 wyciąg „Pattinagio Artistico” WI3

Ekipa na końcu „Cascata di Lillaz” WI3

Walory wspinaczkowe Cogne to m.in. szeroki wybór dróg lodowych o różnych stopniach trudności, różnej długości i powadze – od jednowyciągowych dróg do przeszło 600m alpiniad bez łatwego wycofu. Każdy wielbiciel kręcenia śruby znajdzie tu coś dla siebie.

Aga na pierwszym wyciagu „Candelabro del Coyote” WI4+

Dodatkowo umiejscowienie w sercu Alp oznaczało malownicze widoki i… nieskończone ilości pizzy i kawy.

To co piękne, często rodzi się w bólu. Tak też było tym razem. Od początku walczyliśmy z różnymi przeciwnościami. Roszady w składzie przeprowadzane w ostatniej chwili i bagaż, który nie doleciał, to tylko niektóre z nich.

Determinacja była jednak spora. Ostatecznie nic nie mogło powstrzymać towarzystwa, żeby sobie coś „dziabnąć”.

Podejście pod „Monday Money”,
po lewej „Repentance”

Decydujemy się na podróż samolotem i wypożyczenie aut na miejscu. Od lotniska do Cogne jest około 2,5-3h jazdy.

Do naszej bazy noclegowej docieramy na raty. Cześć ekipy leci z Wrocławia, cześć z Krakowa, a część z Berlina. Największa gromada dociera grubo po 2:00, niestety bez jednego bagażu, który zaginął.

Następnego dnia zarządzamy późniejszy start. Różnorodność dróg (i wystaw) pozwala na bezpieczne działanie praktycznie o każdej porze dnia. Warunki zastane na miejscu są bardzo dobre. Mało śniegu i generalnie sporo lodu, chociaż później okaże się, iż nie wszystkie lody będą w idealnych warunkach.

Łukasz na ostatnim wyciagu „Cascata di Lillaz” WI3

Marcin w cruxie „Pattinagio Artistico” WI3

„Cascata di Lillaz” czasem płynie…

Ruszamy na wspinanie, a Andrzej… do wypożyczalni sprzętu. Na szczęście udaje mu się pożyczyć wszystko co niezbędne, a brakujące części wyposażenia dobiera od innych Klubowiczów.

Już pierwszego dnia padają zupełnie mocne przejścia – Wojtek z Agnieszką robią „E Tutto relativo” za WI4, a Rich z Porno – klasyk klasyków – “Patri”, wariantem za WI4+

Później już jest tylko lepiej.

Andrzej z Łukaszem przechodzą „Hard ice in the rock”, najłatwiejszym wariantem za WI4. Droga ma niebanalne dojście i start, przez co jest bardzo rzadko chodzona.

Łukasz podchodzi pod crux „Hard ice in the rock” WI4

Żywiec na ostanich wyciągach „Hard ice…”

Najmocniejsze przejścia to “Tuborg” za WI5, który pada łupem Agnieszki i Wojtka, a także dzień później Porno i Richa.

Warto zaznaczyć, iż na swoim lodowo-debiutanckim wyjeździe Profesor przechodzi “Candelabro del Coyote” za WI4+.

Profesor prowadzi crux „Candelabro del Coyote” WI4+

Wojtek na „Tuborgu” WI5

Ponieważ tydzień ma kilka dni, staramy się wspinać bez wytchnienia i bez restu..

Ostatniego dnia, Rich i Łukasz przechodzą jeszcze “Lillaz Gully” (WI4/M4) co jest odpowiednio 6 i 7 drogą zrobioną dzień po dniu.

Rich na „Lillaz gully” WI4/M4

Lidka w trudnościach „Pattinagio artistico” WI3

Andrzej na „Chandelle Levure” WI4

Poza wspinaniem korzystamy z uroków życia w Italii. Wieczorne rozmowy i wymiany doświadczeń, urozmaicone są pizzą i lampką wina.

W przeddzień wyjazdu, Agnieszka pokazuje kulinarne oblicze i z okazji swojego święta raczy nas przepysznym, domowym ciastem.

Ostatniego dnia Dolina Aosty żegna nas gęstymi opadami śniegu. Z żalem opuszczamy gościnne progi pensjonatu Les Nigritelles, ale tylko na chwilę… Widzimy się już za rok!

Łukasz