Droga krzyżowa w lubomierskim lesie

Leśna ścieżka tuż przed wjazdem do Lubomierza została na początku XX wieku zamieniona na Drogę Krzyżową. Stanęło tu 14. kamiennych stacji oraz neogotycka kaplica. Budowanie przez wiernych, przydrożnych i polnych krzyży było bardzo mocno rozpowszechnione w obrębie działalności Zakonu Sióstr Benedyktynek z Lubomierza. Klasztor został ufundowany przez Jutę v. Liebenthal w 1278 r. za zgodą księcia Henryka IV jaworskiego. Benedyktynki przez cały czas istnienia klasztory, sukcesywnie zwiększały swoje wpływy, poszerzały majątek ziemski, przyciągały do powstałego przy klasztorze w XV wieku kościoła p.w. św. Mathernusa, nowych wiernych. Trwało tak, aż do początku XVIII wieku, kiedy to w wyniku sekularyzacji klasztor został zamknięty.


Małe obiekty architektury sakralnej znane są od wczesnego średniowiecza. Niegdyś, każda osada od krzyża się zaczynała. Znak krzyża oraz wizerunki świętych były obecne w życi