Dwusetna rocznica poświęcenia tymbarskiej świątyni (nagrania)

tymbark.in 1 tydzień temu

Całość uroczystej Eucharystii z okazji 200-lecia konsekracji tymbarskiej świątyni, poprzedzonej poświęceniem przez Biskupa Diecezji Tarnowskiej Andrzeja Jeża odrestaurowanych ołtarzy, ambony oraz części chórowej – 26.10.2025

Źródło: z transmisji uroczystości poprzez kanał YT Parafii Tymbark

Przywitanie Biskupa Andrzeja Jeża przez przedstawicieli Parafii – nagranie (bez wiersza, którym rozpoczęto przywitanie) Roland Mielnicki.

Jak miłe są przybytki Twoje,
Panie Zastępów!
Dusza moja pragnie i tęskni
do przedsieni Pańskich.
Moje serce i ciało radośnie wołają
do Boga żywego.
Nawet wróbel dom sobie znajduje
i jaskółka gniazdo
gdzie złoży swe pisklęta,
przy Twoich ołtarzach, Panie Zastępów,
mój Królu i mój Boże!
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim Panie,
nieustannie Cię wychwalają.

(por. Ps 84)

Nasz Drogi Księże Biskupie Andrzeju. To dla nas wielka radość, iż w dniu tak ważnym dla wspólnoty parafialnej w Tymbarku gdy przeżywamy dwusetną rocznicę konsekracji kościoła parafialnego, jesteś z nami jako Pasterz Tarnowskiego Kościoła. Z Twojej obecności cieszą się także nasze Siostry ze Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, które w tym roku obchodzą jubileusz 150-lecia istnienia i ofiarnej posługi swego zgromadzenia oraz 25-lecie prowadzenia Parafialnego Przedszkola Integracyjnego w Tymbarku. Pamiętamy również Księże Biskupie, iż z urodzenia jesteś naszym bliskim sąsiadem, związanym sercem i wspomnieniami z okresu młodości z limanowską – a więc też z tymbarską ziemią. Witamy Cię zatem bardzo serdecznie.

Dwieście lat istnienia kościoła parafialnego – jakże piękna to historia i o wielkim znaczeniu dla naszej wspólnoty! W 1825 roku Bóg zamieszkał wśród nas w tej świątyni, wówczas jednonawowej, wybudowanej staraniem księdza proboszcza Andrzeja Danka w miejscu zniszczonego pożarem drewnianego kościoła, po jej poświęceniu przez księdza biskupa Grzegorza Tomasza Zieglera. Od tej chwili z tego miejsca, od tego ołtarza nieustannie promieniują na mieszkańców tymbarskiej ziemi światłość i łaska Boża, a każdy kto z wiarą i pokorą uczestniczy tutaj w Eucharystii i wszelkich nabożeństwach, może czerpać z darów Ducha Świętego i nieograniczonego Bożego Miłosierdzia. Niemymi świadkami przeżyć duchowych kolejnych pokoleń naszych ojców są ściany tej świątyni, które przez tyle lat przeniknęły ich modlitwami i śpiewem ku chwale Bożej. Ile trudnych spraw i ludzkich dramatów zostało w tym miejscu powierzone Panu Bogu, ile z nich zostało rozwiązanych. Ile sakramentów świętych zostało tutaj udzielonych. Tu z pewnością rodziły się powołania naszych rodaków kapłanów oraz sióstr i braci zakonnych. W klimacie modlitwy w tej świątyni kształtowały się osobowości wielu młodych, którzy wyrośli na szlachetnych obywateli naszej małej ojczyzny i kraju.

Chcemy więc dzisiaj dziękować Panu Bogu, iż od 200 lat możemy tutaj się jednoczyć we wspólnej modlitwie pod przewodnictwem naszych kapłanów. Składamy z pokorą u stóp tego ołtarza wszystkie gorliwe modlitwy naszych ojców i nas samych, które stąd popłynęły przez te 200 lat do naszego Ojca w Niebie. Cieszymy się, iż nasza świątynia nosi tak piękne wezwanie „Narodzenia Najświętszej Maryi Panny” i iż urocze wyobrażenie tego wydarzenia przeżywamy patrząc na obraz w głównym ołtarzu autorstwa Ferdynanda Olesińskiego, przedstawiający maleńką Maryję na rękach swej mamy Anny i stojącego obok ojca Joachima w postawie dziękczynienia Bogu za dar Jej narodzenia.

Dla każdego z nas wielkie znaczenie ma dom rodzinny, w którym mieszkamy, ale ta świątynia to jest nasz szczególny dom, do którego schodzimy się na wspólnotową modlitwę i na łamanie Chleba. Jesteśmy wówczas jedną dużą rodziną, a matką naszą jest Matka Kościół. Przecież Pan Jezus powiedział: „Gdziekolwiek dwóch lub trzech z was spotyka się w imię moje, tam Ja jestem pośród was”. Ta świątynia to także jakby kawałek naszej Ojczyzny, gdzie na znak pokoju ludzie wyciągają do siebie ręce, patrzą sobie życzliwie w oczy i mówią sobie do serca i do ucha dobre słowa jak dzieci jednej matki, której na imię – Polska. Jakże to ważne w obecnym czasie gdy na świecie, a także w naszym kraju, tyle przejawów wrogości i w relacjach wśród ludzi coraz częściej brakuje szczerych, życzliwych gestów oraz dobrego słowa.

Prosimy Cię więc Drogi Księże Biskupie Andrzeju o przewodniczenie dzisiejszej Eucharystii i naszym wspólnym modlitwom do Boga ale także o poświęcenie odnowionych po przeprowadzonej renowacji: ołtarza głównego, ołtarzy bocznych i ambony. Niech historia tej świątyni trwa przez cały czas dla chwały Bożej i ku pożytkowi wiernych. Ufamy, iż Bóg Miłosierny obdarzać nas będzie nieustannie swymi darami poprzez Ducha Świętego we wszystkich sprawowanych tu ofiarach Mszy Świętej i nabożeństwach. A na koniec dzisiejszej uroczystości – prosimy Cię, udziel nam wiernym, naszym kapłanom i Siostrom Nazaretankom Pasterskiego Błogosławieństwa. Niech pozostanie ono z nami na kolejne lata.