Jak być asertywnym rodzicem bez wyrzutów sumienia, czyli sztuka mówienia NIE

Każdy rodzic pragnie, żeby jego dziecko rosło na szczęśliwego, samodzielnego i dobrze przystosowanego do życia w społeczeństwie człowieka. Asertywna postawa, choć bywa w niektórych sytuacjach trudna, jest niezbędna. Często jednak rodzice mogą czuć się winni lub niepewni, odmawiając swoim pociechom. Najczęściej obawiają się, iż ich decyzje mogą wpłynąć negatywnie na relacje z nimi lub ich samopoczucie. Asertywność rodzicielska to więcej niż tylko zdolność do mówienia "nie". To umiejętność wyrażania własnych potrzeb, przekonań i granic w sposób, który jest jednocześnie stanowczy i szanujący potrzeby pociechy. Dowiedz się, jak można rozwijać asertywność w relacjach z dziećmi i nie czując niepotrzebnego ciężaru wyrzutów sumienia. Dlaczego rodzicom asertywność wobec dzieci przychodzi z takim trudem?

Rodzicielstwo jest emocjonalną podróżą, a intensywne uczucia mogą powodować nieobiektywne reagowanie. Poniżej przedstawiam główne czynniki utrudniające asertywne zachowanie w relacjach z dziećmi:


Rodzice często obawiają się, iż gdy odmówią swojemu dziecku lub postawią granice, to ich pociechy poczują się przez nich odrzucone.
Opiekunowie mogą czuć presję nieustannie rosnących oczekiwań dotyczących idealnego rodzicielstwa. Dążenie do perfekcjonizmu i obawa przed krytyką prowadzą do unikania konfliktów i trudności w asertywnym stawianiu granic .
Sposób, w jaki rodzice zostali wychowani, ma duży wpływ na ich podejście do asertywności.
Niektórzy rodzice mogą nie rozumieć, czym jest asertywność i mylą ją z agresją lub uległością.
Lęk, złość, frustracja, a choćby nadmierne zaangażowanie emocjona