„Narodzenie Maryi” – utwór Wacława Dudzika

Narodzenie Maryi

Jakub, wierny sługa Pana,
Upadł przed Nim na kolana.
Na pustyni o to błagał,
Aby Bóg mu potomstwo dał.

Samotny, odosobniony,
Daleko od swojej żony.
Został w pełni wysłuchany,
Znak od Boga był mu dany.

Święta Anna uwierzła,
I Matkę Boga poczęła.
Niepokalanie zrodzona,
Nad anioły wywyższona.

A Maryja, Bogu miła,
Posłańca Boga przejęła.
Sam Gabriel Jej zwiastował,
Ze z Niej Jezus zrodzić się miał.

Proroctwo się wypełniło,
Posłannictwo Boga było.
By zjednoczyć niebo, ziemię,
I ocalić ludzkie plemię.

Uwolnić od ducha złego,
I anioła upadłego.
Maryja była wybrana,
Bez grzechu, Niepokalana.

Na Matkę Syna Bożego,
Jezusa narodzonego.
Niech to Boże Narodzenie,
Uratuje pokolenie.

A Matka, Królowa nasza,
Niechaj łaski nam wyprasza.
U Syna Boga żywego,
W Trójcy Świętej, Jedynego.

Wacław Dudzik

Narodzenie Najświętszej Maryi Panny (obraz Bartolomé Estebana Murilla)