Nasiona kukurydzy – kompletny przewodnik wyboru odmian

3 godzin temu
Zdjęcie: Nasiona kukurydzy – kompletny przewodnik wyboru odmian


Kukurydza to roślina, którą dość łatwo się uprawia, jednak należy pamiętać, iż odpowiednie warunki glebowe mogą wpłynąć na wielkość plonów. Nie można zapominać, iż kukurydza nie lubi gleb ciężkich, zimnych, ale też podmokłych. Warto poznać odmiany kukurydzy, a także zasady jej upraw.

Odmiany kukurydzy, które dają duże plony

Jest wiele odmian ziaren kukurydzy, które bardzo dobrze uprawia się w Polsce. Rzeczywiście zapotrzebowanie na nasiona kukurydzy jest bardzo duże i to zarówno na rynek rodzimy, jak i zagraniczny. Wiele ton kukurydzy eksportuje się do Niderlandów, a także do Danii. Co ciekawe, zbiory często sięgają kilku milionów ton, zaś polski produkt cieszy się renomą. Jakie są odmiany ziaren przeznaczonych do zasiewu?

  • Ziarna Flint – mają dosyć kulistą budowę i grubą warstwę bielma szklistego. To co je wyróżnia to fakt, iż mogą być zasiane w chłodniejszej glebie, której temperatura wynosi zaledwie 6 stopni. Na pewno na uwagę zasługuje fakt, iż gwałtownie rosną. Ponadto można je uprawiać w glebach wolno nagrzewających się czy gliniastych. Mają średni potencjał plonowania, ale zawierają większą ilość skrobi, która wpływa na jakość paszy. Takie ziarna mają zastosowanie w produkcji mąki oraz kasz. Jednocześnie roślina ma małą przepuszczalność wody, co oznacza, iż ma większe zapotrzebowanie na energię.
  • Ziarna Dent – mają spłaszczony kształt oraz zagłębienie. W masie ziaren dominuje bielmo mączyste. Takie ziarna należy siać na ogrzaną glebę, której temperatura wynosi minimum 8 stopni Celsjusza. Lepsze plony można osiągnąć, gdy temperatura oscyluje na poziomie od 10 do 12 stopni Celsjusza. Rozwój rośliny jest stosunkowo długi, dlatego najlepiej uprawiać ją w rejonach cieplejszych, na glebach podatnych na nagrzewanie. Takie ziarna wykorzystuje się zarówno w produkcji paszy dla zwierząt, biogazu, alkoholu, jak i skrobi. Jednocześnie należy wiedzieć, iż takie odmiany dłużej odkładają asymilaty. Dlatego powinny być młócone w późniejszym okresie.
  • Flint-Dent, czyli typ mieszany łączy w sobie cechy obu rodzajów ziaren.

Cechy charakterystyczne odmian kukurydzy – porównanie

Najczęściej wybieranymi ziarnami są odmiany Flint i Dent. Oczywiście przy wyborze trzeba zwrócić uwagę na plenność, odporność na zmienne warunki atmosferyczne, a także choroby czy szkodniki. Rzeczywiście ziarna Flint i Dent mają odmienną genetykę, ale różnią się także wymaganiami co do temperatury upraw.

  • Odmiana Flint pobiera mniej wody w fazie kiełkowania oraz powoli oddaje wodę z ziarna w okresie dojrzewania. gwałtownie dojrzewa i ma wysoką tolerancję na chłód, natomiast nie ma dużych wymagań dotyczących temperatury czy nasłonecznienia.
  • Odmiana Dent ma małą tolerancję na chłód, za to wykazuje większą tolerancję na wysokie temperatury i małe nawodnienie. gwałtownie pobiera wodę w fazie kiełkowania i oddaje ją w fazie dojrzewania. Warto wiedzieć, iż dojrzewa później niż odmiana Flint.

Typ ziarna należy dobierać pod kątem przeznaczenia. Np. do przerobu młynarskiego sprawdza się typ Flint, natomiast o ile chce się zebrać ziarno, które ma niską wilgotność i uzyskać wysoki plon, to lepiej sprawdzi się typ Dent. Ponadto odmiany kukurydzy na ziarno mogą mieć przeznaczenie na kiszonkę. Kukurydza na ziarno bardzo dobrze rośnie w glebach lekkich, przy czym ważne jest optymalne nawożenie. o ile gleba jest ciężka i zbita, to występuje duże ryzyko chorób grzybowych. Ponadto siew należy wykonywać pomiędzy 20 kwietnia a 5 maja.

Klasyfikacja FAO, czyli wskaźnik wczesności odmian kukurydzy

  • odmiany wczesne – FAO do 230;
  • odmiany średnio wczesne – FAO 240-250;
  • odmiany średnio późne – FAO 260-290;
  • odmiany późne – FAO powyżej 300;

Doskonałym wyborem jest kukurydza Cedrak (FAO 170). Jest to odmiana, którą można przeznaczyć zarówno na ziarno, jak i na kiszonkę. Eduardo jest to także odmiana wczesna na ziarno oraz kiszonkę (FAO 220). Wyróżnia ją bardzo duży udział kolb w plonie suchej masy. Odmiany wczesne mogą być uprawiane na pogórzu i w północnej części kraju. Giewont to odmiana średnio-wczesna (FAO 260). To ziarno mieszane typu flint-dent przeznaczone na ziarno oraz CCM. Sprawdzi się do uprawy w centralnej Polsce. Odmiana średnio późna SY Impulse (FAO 260) jest przeznaczona na ziarno. Jest odporna na suszę i wysoką temperaturę, a także wyleganie dzięki grubej i silnej łodydze. Odmiany FAO powyżej 300 mogą być uprawiane w Polsce południowo-wschodniej i południowo-zachodniej. Takie wysokiej jakości ziarna dające duży plon i dostosowane do różnorodnych warunków glebowych można znaleźć w ofercie na stronie: dlaroslin.pl. Uprawa kukurydzy jest coraz bardziej popularna w Polsce.

Pszczoły a uprawa kukurydzy

Uprawia się nie tylko kukurydzę zwyczajną, ale też cukrową, choćby Golden Bantam, która często wybierana jest do amatorskiej uprawy i jest odmianą wczesną. Jest to roślina jednopienna, co oznacza, iż posiada organy męskie produkujące pyłek oraz żeńskie wyposażone w słupki. Jest to roślina wiatropylna, co jednak nie oznacza, iż nie przyciąga pszczół. Dotyczy to szczególnie pszczoły miodnej. Pszczoły często pobierają pyłek w momencie, gdy pogoda utrudnia migrację na inne rośliny. Pszczoły wybierają wielkopowierzchniowe pola kukurydzy w sytuacji gdy wokół pól kukurydzy kwitną rośliny dzikie. Warto pamiętać, iż obecność pszczół nie wpływa pozytywnie na kukurydzę. Osoby, które amatorsko uprawiają kukurydzę ale również wielcy producenci mogą mieć problem z pszczołami. Najczęściej pojawiają się one w trzeciej dekadzie lipca. Ich obecność nie wpływa na uzyskiwane plony.

Standardowo kukurydzę na ziarno wysiewa się w zagęszczeniu wynoszącym 800 tys. nasion/1 ha. Oczywiście należy pamiętać, iż dokładna ilość siewu zależy od odmiany. Standardowo głębokość siewu w przypadku gleb lekkich wynosi od 4,5 do 6 cm, zaś w przypadku gleb ciężkich od 3 do 4 cm. Należy dodatkowo wykonywać zabiegi pielęgnacyjne najlepiej jesienią i to w roku poprzedzającym planowany siew. Warto łączyć nawozy organiczne z mineralnymi. Można stosować azot, a także fosfor oraz potas. W przypadku ciężkich gleb należy je stosować jesienią, a na lżejszych – wiosną.

Idź do oryginalnego materiału