Świąteczny okres roku 2024 przyniósł smutną wiadomość, która poruszyła nie tylko społeczność Piły, ale także środowisko polonijne w Chicago. Jarosław Szczepaniak, barwna postać znana powszechnie jako „Szczepan”, odszedł niespodziewanie, zostawiając po sobie niezatarte wspomnienia i bogaty dorobek kulturalny w dwóch odległych od siebie światach.
Fot. Warszawa w Pigułce
Szczepaniak był człowiekiem o niezwykłej biografii, która mogłaby posłużyć za scenariusz filmowy. Jego życiorys, uwieczniony w słynnej piosence „Piła Tango” zespołu Strachy na Lachy, stał się swoistą miejską legendą. Wersy opisujące jego przygody, w tym wzmianka o służbie w Legii Cudzoziemskiej i późniejszej emigracji do Ameryki, pokazują niezwykłą drogę życiową tego nietuzinkowego człowieka.
Jako współtwórca kultowego klubu „Kulturka” w Pile, Szczepaniak odegrał kluczową rolę w kształtowaniu lokalnej sceny alternatywnej. Miejsce to stało się prawdziwą kuźnią talentów i przestrzenią artystycznej ekspresji dla wielu młodych twórców. Pod jego kierownictwem klub był nie tylko miejscem koncertów, ale prawdziwym centrum kulturalnym, gdzie rodziły się nowe idee i artystyczne inicjatywy.
Jego działalność nie ograniczała się jednak do rodzinnego miasta. Po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych stał się istotną postacią w chicagowskiej Polonii. Prowadząc biuro podróży Rek Travel, pomagał utrzymywać więzi między Polakami po obu stronach oceanu, stając się mostem łączącym dwie kultury i społeczności.
Szczepaniak był człowiekiem, który potrafił łączyć różne światy – underground z biznesem, Polskę z Ameryką, kulturę alternatywną z codziennym życiem emigracyjnym. Jego osobowość i charyzma sprawiały, iż wszędzie gdzie się pojawiał, pozostawiał trwały ślad i inspirował innych do działania.
Historia jego życia jest świadectwem niezwykłych czasów transformacji Polski – od schyłku komunizmu, przez burzliwe lata 90., aż po współczesność. Szczepaniak był nie tylko świadkiem tych przemian, ale aktywnym ich uczestnikiem, wpływającym na kształt kulturalnego życia w swojej społeczności.
Jego nagłe odejście w okresie świątecznym nadaje tej stracie szczególnie poruszający wymiar. To moment, który skłania do refleksji nad przemijaniem i wartością pozostawionego dziedzictwa. Szczepaniak pokazał, iż można żyć pełnią życia, realizując swoje pasje i jednocześnie pomagając innym w spełnianiu ich marzeń.
Wpływ Szczepaniaka na kulturę i społeczność będzie odczuwalny jeszcze długo po jego odejściu. Jego historia, uwieczniona w piosence „Piła Tango”, stała się częścią miejskiego folkloru, a jego działalność w Chicago pozostanie wzorem dla kolejnych pokoleń działaczy polonijnych.
Pamięć o nim będzie żywa nie tylko w sercach rodziny i przyjaciół, ale także w kulturalnym dziedzictwie miasta Piła i chicagowskiej Polonii. Jego życie pokazuje, iż można przekraczać granice, łączyć różne światy i pozostawić po sobie trwały ślad w życiu wielu ludzi.