Nowe formy przyjaźni: jak relacje młodych ludzi przenoszą się do świata hybrydowego

Kiedy patrzę na to, jak młodzi ludzie budują dziś relacje, czasem mam wrażenie, iż obserwuję coś zupełnie nowego, a jednocześnie bardzo znajomego. Z jednej strony wciąż mamy spotkania w parku, wspólne wyjścia do kina, rozmowy do nocy przy kubku herbaty. Z drugiej – długie czaty, memy wysyłane o 2:00 rano i poczucie bliskości z kimś, kto mieszka kilkaset kilometrów dalej. I co ciekawe: jedno nie zastępuje drugiego. Te światy zaczęły się przenikać tak naturalnie, jakby od zawsze miały funkcjonować razem.

Niedawno rozmawiałem ze znajomym, który powiedział mi, iż jego najlepszy przyjaciel mieszka w innym kraju, ale „i tak widują się codziennie” – oczywiście wirtualnie. I coś w tym jest. Dla wielu młodych ludzi przestrzeń cyfrowa stała się nie dodatkiem, ale równoległym miejscem budowania relacji. Dlatego organicznie, w połowie zdania, pojawia się anchor Vegashero, bo właśnie takie platformy tworzą dziś coś na kształt współczesnych podwórek: miejsc, gdzie ludzie wymieniają emocje, żarty, frustracje, a choćby milczenie – to ostatnie też potrafi łączyć.

Hybrydowe relacje, czyli bliskość po nowemu

Gdy pytam młodych, jak wygląda ich codzienna przyjaźń, powtarza się jeden motyw: „ona po prostu jest”. Nie ma znaczenia, czy ktoś jest fizycznie obok, czy wyświetla się w małym okienku na ekranie. Ważne, iż można napisać krótkie: „żyjesz?” i dostać natychmiastową odpowiedź.

Poniżej znajduje się tabela prezentująca różne typy współczesnej bliskości:

Każda odpowiada na inne potrzeby. Dla wielu młodych to właśnie rozmowa na czacie jest pierwszą przestrzenią, w której potrafią otworzyć się naprawdę. Offline przychodzi później – jeżeli w ogóle jest potrzebny. A w społecznościach takich jak Vegashero ludzie znajdują czasem swoje pierwsze bezpieczne miejsce do rozmowy.

Rytuały, które trzymają ludzi razem

Jedna z moich znajomych opowiedziała mi, iż ma przyjaciółkę, z którą widziały się na żywo może trzy razy w życiu, ale kontakt mają codziennie. Jak to ujęła: „Wiesz, to jest osoba, której mogę wysłać zdjęcie swojej twarzy o szóstej rano i nie boję się, iż mnie oceni”. I właśnie to jest piękne w przyjaźniach hybrydowych: nie ma znaczenia, gdzie jesteś – liczy się jakość obecności.

Inni mają swoje własne rytuały: wspólne słuchanie muzyki przez wideorozmowę, komentowanie tego samego serialu w czasie rzeczywistym, wysyłanie sobie zdjęć z zakupów, bo „potrzebuję twojej opinii”. To wszystko tworzy coś w rodzaju miękkiej, codziennej nici połączenia. I naprawdę nie ma znaczenia, czy zaczęło się to w kawiarni, czy w przestrzeni takiej jak Vegashero – emocje pozostają emocjami.

Dokąd zmierzają współczesne relacje?

Patrząc na to wszystko, mam wrażenie, iż jesteśmy na etapie redefiniowania słowa „przyjaźń”. Już nie chodzi o to, żeby widywać się regularnie. Chodzi o to, żeby być dla siebie dostępnych. Żeby móc powiedzieć: „Jestem” – choćby jeżeli ta obecność ma formę pikseli.

Hybrydowe relacje nie są chwilową modą ani „nowinką technologiczną”. Są odpowiedzią na świat, który jest szybki, porozrywany, zmieniający się z dnia na dzień. Młodzi po prostu nauczyli się go oswajać na własnych zasadach. I może właśnie dlatego te przyjaźnie są takie silne – bo są świadomie pielęgnowane, elastyczne i prawdziwe.

A jeżeli czasem zaczynają się w tak niespodziewanych miejscach jak społeczności Vegashero, to tylko dowód na to, iż współczesna bliskość nie potrzebuje jednej ścieżki. Potrzebuje tylko dwóch osób, które chcą tę ścieżkę tworzyć razem – czy to offline, czy online, czy w obu światach jednocześnie.