2 miesięcy temu
Historia cmentarza sięga roku 1808, kiedy to teren, wcześniej należący do dominikanów, został przekazany w wieczystą dzierżawę proboszczowi farnemu. Początkowo składający się z dwóch parcel o łącznej powierzchni prawie 6 mórg, cmentarz ulegał przekształceniom, przede wszystkim z powodu umowy z komisją budowy twierdzy, ostatecznie przyjmując kształt zbliżony do trójkąta i rozciągając się na niemal 2 hektarach.
Mimo wczesnych zaleceń biskupa dotyczących ogrodzenia cmentarza, aby chronić groby przed zwierzętami, mur wokół nekropolii powstał dopiero po dziesięciu latach od tych wytycznych. Pierwszą pochowaną na cmentarzu była Petronella Brzeżańska, która zmarła w lutym 1810 roku, jako zaledwie kilkunastodniowe niemowlę.
Z czasem, na skutek przepełnienia, cmentarz zamknięto pod koniec XIX wieku, ograniczając pochówki do istniejących grobowców rodzinnych. Nowy cmentarz dla parafian fary utworzono na terenie obecnych Międzynarodowych Targów Poznańskich, a cmentarz na Wzgórzu św. Wojciecha zyskał miano cmentarza starofarnego.
Niestety, zaniedbany i zdewastowany obiekt przez lata czekał na należytą opiekę. Dopiero po II wojnie światowej, w 1948 roku, podjęto decyzję o przeznaczeniu go na miejsce spoczynku zasłużonych Wielkopolan, co nie uchroniło go jednak przed dalszymi aktami wandalizmu. Sytuację zmieniło przejęcie cmentarza przez Skarb Państwa w 1971 roku oraz działania porządkowe i konserwatorskie, które nadały mu obecny kształt i charakter.
Dzisiaj, Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan jest nie tylko ważnym miejscem pamięci, ale także enklawą ciszy i zadumy w dynamicznie zmieniającym się mieście. Znajdują się tu groby prawie 900 osób, w tym wielu wybitnych postaci, które miały nieoceniony wpływ na historię Poznania i Wielkopolski. Nazywany Poznańską Skałką, stanowi cenny fragment dziedzictwa kulturowego regionu, będąc świadectwem szacunku i pamięci o tych, którzy przyczynili się do jego rozwoju.
