Poniedziałek Wielkanocny, znany też jako Drugi Dzień Świąt Wielkanocnych, to czas euforii i rodzinnych spotkań, ale także dzień o głębokiej symbolice. Choć liturgicznie to już drugi dzień celebracji Zmartwychwstania Chrystusa, w polskiej tradycji święto to zyskało wyjątkowy charakter – łączący w sobie elementy religijne, kulturowe i ludowe.
W wymiarze kościelnym Poniedziałek Wielkanocny jest przedłużeniem euforii Niedzieli Zmartwychwstania. W świątyniach przez cały czas rozbrzmiewa radosne “Alleluja”, a w homiliach wierni zachęcani są do tego, by żyć nadzieją płynącą z pustego grobu.
W wielu parafiach odprawiane są dodatkowe msze święte, a wierni gromadzą się całymi rodzinami, by wspólnie modlić się i dziękować za dar zbawienia. To czas refleksji nad tym, co oznacza wiara w Zmartwychwstanie w codziennym życiu.
Nieodłącznym elementem Poniedziałku Wielkanocnego w Polsce jest śmigus-dyngus, czyli tradycja polewania się wodą. Choć dziś zwyczaj ten ma głównie żartobliwy charakter, jego korzenie sięgają czasów pogańskich i są związane z obrzędami wiosennymi oraz symboliką oczyszczenia i odrodzenia.
Z biegiem lat śmigus-dyngus został włączony do wielkanocnych tradycji i stał się wyrazem euforii z nadejścia wiosny oraz życia, które niesie Zmartwychwstanie. W wielu regionach Polski wciąż kultywuje się tę tradycję, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży.
Poniedziałek Wielkanocny to również okazja do kontynuacji świątecznych spotkań w gronie rodziny i przyjaciół. Stoły wciąż uginają się pod ciężarem wielkanocnych potraw, a atmosfera w domach jest pełna serdeczności i ciepła.
