W branży budowlanej, konserwacyjnej, energetycznej czy reklamowej pojęcia „praca na wysokości” i „alpinizm przemysłowy” bywają często stosowane zamiennie. Choć oba odnoszą się do działań wykonywanych powyżej poziomu gruntu, ich charakter, wymagania prawne oraz techniczne różnią się diametralnie. Zrozumienie tych różnic jest najważniejsze nie tylko z punktu widzenia BHP, ale również odpowiedzialności prawnej i efektywności operacyjnej. Czym jest praca na wysokości według przepisów? Zgodnie z polskim Kodeksem pracy (Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów BHP), pracą na wysokości nazywamy każdą pracę wykonywaną na powierzchni znajdującej się co najmniej 1 metr nad poziomem podłogi lub ziemi , chyba iż miejsce to jest zabezpieczone ze wszystkich stron balustradą o odpowiednich parametrach. Do prac na wysokości zalicza się m.in. działania na rusztowaniach, podestach ruchomych, dachach, drabinach, a choćby w koszach podnośników. Kluczowym aspektem jest tu statyczny charakter stanowiska pracy – osoba pracująca znajduje się na stabilnym, zwykle płaskim i zaplanowanym stanowisku roboczym. Alpinizm przemysłowy – więcej niż tylko wysokość Z kolei alpinizm przemysłowy (ang. industrial rope access) to s
