Tak, fizjoterapia może być bardzo skuteczna w leczeniu nietrzymania moczu u kobiet.
Specjalistyczna fizjoterapia, znana jako fizjoterapia uroginekologiczna, koncentruje się na wzmacnianiu mięśni dna miednicy, które odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu prawidłowej funkcji pęcherza moczowego. Wiele kobiet doświadcza osłabienia tych mięśni, zwłaszcza po ciąży, porodzie lub w wyniku naturalnych procesów starzenia.
Jak fizjoterapia pomaga przy nietrzymaniu moczu?
1. Ćwiczenia mięśni dna miednicy (ćwiczenia Kegla) – Fizjoterapeuta nauczy pacjentkę, jak prawidłowo wykonywać ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy, co poprawia kontrolę nad pęcherzem.
2. Biofeedback – W niektórych przypadkach stosuje się urządzenia biofeedbackowe, które pomagają monitorować napięcie mięśni i zapewniają informację zwrotną, dzięki czemu pacjentka lepiej uczy się kontrolować i wzmacniać mięśnie.
3. Stymulacja elektryczna (elektrostymulacja) – Elektrostymulacja jest czasem stosowana do aktywacji osłabionych mięśni dna miednicy, zwłaszcza w przypadkach, gdy mięśnie są bardzo słabe lub pacjentka ma trudności z ich napięciem.
4. Trening pęcherza – Fizjoterapeuta może pomóc w stworzeniu planu treningowego pęcherza, który polega na regularnym oddawaniu moczu w ustalonych odstępach czasowych, by poprawić kontrolę nad pęcherzem i zmniejszyć częstotliwość nietrzymania moczu.
Rodzaje nietrzymania moczu, przy których fizjoterapia jest skuteczna
Fizjoterapia jest szczególnie pomocna przy nietrzymaniu moczu wysiłkowym (powiązanym z kaszlem, kichaniem, ćwiczeniami) oraz przy nietrzymaniu moczu mieszanym, które łączy wysiłkowe i naglące objawy.
Kiedy warto rozważyć fizjoterapię?
Fizjoterapia uroginekologiczna jest szczególnie polecana jako pierwsza linia leczenia przy nietrzymaniu moczu, zwłaszcza zanim rozważy się leczenie farmakologiczne lub zabieg chirurgiczny. Regularne ćwiczenia i kooperacja z fizjoterapeutką mogą pomóc wielu kobietom poprawić kontrolę nad pęcherzem i znacząco zwiększyć komfort życia. Nasza fizjoterapeutka Justyna ukończyła podyplomowe szkolenie dotyczące skutecznego leczenia nietrzymania moczu, które nastąpiło u kobiet po porodzie lub w czasie menopauzy oraz bólów szczęki (po urazie lub na skutek stresu).
Jakie ryzyko niesie za sobą leczenie farmakologiczne lub zabieg chirurgiczny?
Leczenie farmakologiczne oraz zabiegi chirurgiczne przy nietrzymaniu moczu mogą być skuteczne, ale wiążą się z pewnym ryzykiem i możliwymi skutkami ubocznymi. Oto najczęstsze zagrożenia związane z każdą z tych metod:
1. Leczenie farmakologiczne
Skutki uboczne leków: Leki stosowane w leczeniu nietrzymania moczu mogą powodować efekty uboczne, takie jak:
– Suchość w ustach,
– Zaparcia,
– Bóle głowy,
– Zawroty głowy,
– Zmęczenie lub senność.
Ryzyko interakcji z innymi lekami: Leki na nietrzymanie moczu mogą wchodzić w interakcje z innymi farmaceutykami, co jest szczególnie istotne u osób starszych lub przyjmujących leki na choroby przewlekłe.
Zwiększone ryzyko infekcji dróg moczowych: Niektóre leki zmniejszają napięcie mięśni pęcherza, co może prowadzić do zalegania moczu i zwiększać ryzyko infekcji.
Nadciśnienie: Leki z grupy agonistów beta-3 adrenergicznych, stosowane w leczeniu nadreaktywnego pęcherza, mogą powodować wzrost ciśnienia krwi, co jest ryzykowne dla osób z nadciśnieniem.
2. Zabieg chirurgiczny
Możliwe powikłania pooperacyjne: Jak przy każdym zabiegu chirurgicznym, istnieje ryzyko powikłań takich jak:
– Infekcje (na przykład w miejscu operacji),
– Krwawienie lub tworzenie się krwiaków,
– Ból i przedłużone gojenie się ran.
Przemieszczenie lub uszkodzenie siatek: W przypadku zabiegów z użyciem implantacji taśmy lub siatek, może dojść do przemieszczenia, uszkodzenia lub odrzutu siatki przez organizm, co prowadzi do przewlekłego bólu, konieczności ponownych zabiegów, a choćby usunięcia siatki.
Uszkodzenie pęcherza, cewki moczowej lub innych narządów: W trakcie operacji może dojść do przypadkowego uszkodzenia innych narządów, co może wymagać dodatkowych zabiegów naprawczych.
Problemy z oddawaniem moczu lub nowy typ nietrzymania: Po zabiegu niektóre kobiety mogą mieć trudności z pełnym opróżnianiem pęcherza lub mogą doświadczyć nietrzymania moczu o innym charakterze, np. nadreaktywności pęcherza.
Ryzyko zakrzepów: Jak przy każdej operacji, istnieje ryzyko zakrzepów krwi, zwłaszcza jeżeli pacjentka wymaga długotrwałego unieruchomienia po zabiegu.
Kiedy warto rozważyć inne opcje?
Farmakoterapia i zabieg chirurgiczny są często rozważane, gdy mniej inwazyjne metody (takie jak fizjoterapia, trening pęcherza, zmiana stylu życia) nie przynoszą wystarczającej poprawy. Jednak w przypadku kobiet, u których nietrzymanie moczu ma łagodny lub umiarkowany charakter, warto rozważyć fizjoterapię i zmiany nawyków, zanim podejmie się decyzję o leczeniu farmakologicznym lub chirurgicznym.
Konsultacja ze specjalistą uroginekologicznym lub urologiem jest kluczowa, by dobrze ocenić ryzyko i wybrać najbezpieczniejsze i najskuteczniejsze rozwiązanie.
Jeśli mają Państwo pytania z zakresu masażu leczniczego, fizjoterapii, chiropraktyki, akupunktury, naturopatii, osteopatii, wkładek leczniczych do butów, skarpet uciskowych, terapii w przypadku nietrzymania moczu oraz terapii bólów szczęki, proszę pisać pytania na email: [email protected]
