Roger Foley, Kanadyjczyk, w wieku około 49 lat, cierpi na spinocerebellarną ataksję (spinocerebellar ataxia) – nieuleczalną, degeneracyjną chorobę neurologiczną, która powoduje postępujące problemy z koordynacją ruchową, ogranicza mobilność i skraca oczekiwaną długość życia.
Przed diagnozą Foley był menedżerem e-biznesu w Royal Bank of Canada, zdobył dwa dyplomy na Carleton University i opiekował się ojcem, weteranem II wojny światowej. Od listopada 2015 roku jest hospitalizowany w Victoria Hospital w London, Ontario, gdzie spędził już ponad 9 lat. Jest przykładem tzw. pacjenta ALC (alternate level of care), czyli osoby, która nie wymaga już intensywnej opieki szpitalnej, ale czeka na umieszczenie w długoterminowej opiece lub w domu z wsparciem – co w Kanadzie jest problematyczne z powodu ograniczeń systemu opieki zdrowotnej.
Foley twierdzi, iż system opieki zdrowotnej w Kanadzie odmawia mu adekwatnego wsparcia życiowego (np. finansowania domowej opieki pielęgniarskiej czy sprzętu medycznego, takiego jak windy hydrauliczne do jedzenia i picia), jednocześnie wielokrotnie oferowano mu Medyczną Pomoc w Umieraniu (MAiD – Medical Assistance in Dying).
W 2018 roku Foley opublikował nagrania audio, na których pracownicy szpitala (w tym lekarze i koordynatorzy) oferują mu MAiD jako “opcję wyjścia” z hospitalizacji, mimo jego wyraźnych próśb o powrót do domu. Personel sugerował, iż bez odpowiedniego finansowania (ok. 1800 CAD dziennie za pobyt) jedyną alternatywą jest eutanazj. Foley opisał to jako “groźbę” i “nacisk”, twierdząc, iż łatwiej uzyskać dostęp do śmierci niż do “pomocy w utrzymaniu się przy życiu” (assisted living).
Szpital odmówił sfinansowania poziomu opieki, jakiego Foley wymaga (np. 24-godzinna opieka domowa), co zmusiło go do pozostania w placówce.
Foley świadczył przed kanadyjskim parlamentem (np. w 2020 roku via Zoom z łóżka szpitalnego) przeciwko rozszerzeniu MAiD, argumentując, iż obecne bezpieczniki tego programu zawodzą osoby niepełnosprawne. Ostrzegał, iż ustawa Bill C-7 (rozszerzająca MAiD) doprowadzi do “tysięcy niechcianych śmierci”.
Roger Foley przez cały czas przebywa w szpitalu LHSC, marząc o powrocie do domu na swoje 50. urodziny we wrześniu 2025. Twierdzi, iż personel przez cały czas naciska na MAiD, ograniczając podstawowe potrzeby (np. jedzenie i wodę), co pogłębia jego cierpienie emocjonalne i epizody myśli samobójczych. Jego przypadek przyciągnął uwagę mediów międzynarodowych (np. Daily Mail, National Review) i organizacji jak Euthanasia Prevention Coalition, podkreślając systemowe problemy kanadyjskiego MAiD: brak psycho-społecznych ocen, niewystarczające dane i ochrona osób szczególnie narażonych .Foley podkreśla: “Jestem człowiekiem, nie chcę umierać – chcę żyć z godnością”.
"Marginalized people shouldn't have to live in a society where doctors suggest that they kill themselves so that the proponents can plan their death like they planned where they went to college." – Meghan Schrader
Canada’s "MAID" regime completes a cycle of vicious ableism. pic.twitter.com/ekgLR0uvgk
— Amanda Achtman (@AmandaAchtman) October 1, 2025
