Sądeczanie śpiewali w dom żałobne pieśni. Wielki Piątek był pełen symboliki

Wśród wielkopiątkowych zwyczajów Sądeczan było też domowe śpiewanie żałobnych pieśni o śmierci Chrystusa. Wiele z nich zasłyszanych było w Kalwarii Zebrzydowskiej, do której pielgrzymowano na Misterium Męki Pańskiej.

Wraz z zasłanianiem luster i krzyży oraz zatrzymywaniem zegarów, poprzez śpiew podkreślano żal i powagę tego dnia.

– Płaczcie Anieli, płaczcie Duchy Święte – euforia Wam dzisiaj i wesele wzięte – Płaczcie przy śmierci, płaczcie przy pogrzebie – Boga naszego i Króla na niebie

– przypomina jedną z żałobnych pieśni Wanda Łomnicka-Dulak, poetka z Piwnicznej-Zdroju i znawczyni folkloru Doliny Popradu.

W Wielki Piątek starano się też powstrzymywać od wszelkich zbędnych prac. Ścisły post tego dnia był szczególnym wyrzeczeniem dla ludności, której codzienne posiłki i tak były bardzo skromne.