1 rok temu
Odkrycie DNA, kwasu deoksyrybonukleinowego, było przełomowym krokiem w zrozumieniu budowy wszystkich żyjących stworzeń. DNA jest molekułą obecną w każdej komórce, która zawiera genetyczne instrukcje do rozwoju i reprodukcji żyjących organizmów, w tym wirusów.
Zasługa odkrycia podwójnej helisy DNA przypadła amerykańskiemu biologowi Jamesowi Watsonowi, angielskiemu fizykowi Francisowi Crickowi i nowozelandzkiemu biologowi Maurice’owi Wilkinsowi. Prawda jest jednak taka, iż w 1962 r. nie przyznano by im Nagrody Nobla, gdyby nie praca kilkorga naukowców przed nimi, np. koleżanki Wilkinsa Rosalind Franklin czy dominikanki s. Miriam Michael Stimson.
Siostra Miriam (24.12.1913-17.06.2002) była dominikanką i wykładowcą chemii na Siena Heights University w Adrian w Michigan. Jak głosił jej nekrolog:
Jej wczesny sukces w dziedzinie chemii, praca nad wczesnymi badaniami nad komórkami, doprowadził do zaproszenia jej w roli wykładowcy na paryską Sorbonę. Była drugą kobietą, która tam wykładała – po Marii Curie. Później zyskała międzynarodowe uznanie za wczesną pracę ze spektroskopem, narzędziem służącym do analizy substancji chemicznych i napisała instrukcję jego obsługi.
Poza tym s. Miriam Stimson pomogła w stworzeniu Preparation H. W 1939 r. założyła laboratorium badawcze w Siena Heights, gdzie prowadziła badania nad nowotworami przez ponad 30 lat. Znana na uczelni jako „M2”, siostra Miriam wprowadziła również licencjackie badania naukowe i program poradnictwa uzależnień.
Prawdopodobnie jej najważniejszym wkładem w badania nad nowotworem było rozwiązanie, które otworzyło kształt zasad azotowych nukleotydów DNA. Jak pisze Jan Tsuji („The Soul of DNA”):
Z powodu braku wiedzy na temat podwójnej helisy DNA, naukowcy nie byli w stanie zrozumieć genetycznych korzeni raka, a potem opracować skutecznych metod leczenia. We wczesnych latach 50. naukowcy byli u progu odkrycia podwójnej helisy DNA i raka jako choroby genetycznej. Zbici z tropu niepewnością co do kształtu podstaw DNA, strukturalnej i funkcjonalnej „duszy” DNA, zdominowane przez mężczyzn środowisko naukowe – od Jamesa Watsona przez Francisa Cricka po Linusa Paulinga – zaproponowało modele DNA, które w rzeczywistości były odwrotne. W kontraście kobieta, s. Miriam Michale Stimson, dominikanka z Adrian i chemiczka, odważyła się podjąć próbę znalezienia rozwiązania problemu zasad DNA. Wykorzystując bromek potasu (KBr) do przygotowania zasad DNA w celu analizy przez spektroskopii IR, s. Miriam Michael z sukcesem rozwinęła chemiczną metodę potwierdzającą strukturę zasad DNA i samą podwójną helisę.
S. Miriam postrzegała swoją pracę jako odkrywanie prawdy, która przybliża nas do Boga. Rzeczywiście, badania nad DNA doprowadziły wybitnego filozofa – ateistę Antony’ego Flewa do potwierdzenia istnienia Boga:
Myślę, iż materiał DNA pokazał – poprzez niemal niewiarygodną złożoność przygotowań, które są potrzebne do produkcji (życia) – iż inteligencja musiała być zaangażowana w połączenie tych niezwykle różnorodnych elementów. To ogromna złożoność liczby elementów i ogromna subtelność sposobów ich współpracy. Spotkanie tych dwóch części we adekwatnym czasie przez przypadek jest po prostu chwilą. To wszystko jest kwestią złożoności, dzięki której osiągnięto rezultaty, które według mnie przypominają pracę inteligencji.
William West, „One Flow out of the ateists’ nest: How DNA investigations led a philosopher to affirm a ‚creative intelligence’ at the origin of life”.Módlmy się o nauczycieli i naukowców jak siostra Miriam, która „była zainteresowana każdym studentem jako osobą, a nie tylko jako umysłem do nauczenia. Która była tak pokorna w swojej genialnej pracy, iż podopieczni dowiadywali się o niej z książki. Wiedza naukowa doprowadzi nas do Boga, jeżeli zachowamy skłonność do pokory i miłości. Jak powiedział pierwszy dyrektor NASA Wehrner Von Braun, „koncepcje naukowe istnieją tylko w umysłach ludzi. Za tymi pojęciami kryje się rzeczywistość, która jest nam objawiona, ale tylko przez łaskę Boga”.
