?Skóra po dziadku? ? średni remake świetnej książki

?Skórze po dziadku? najbardziej wierzyłem w momentach, w których siedzący na scenie aktorzy naprawdę patrzyli mi w oczy ? tak było w finale. Albo wtedy, gdy stojące w tekście wielokropki urastały na scenie do rangi najwymowniejszej z wymownych, elektryzującej ciszy, od której nie można oderwać wzroku. Ta cisza powiedziała znacznie więcej niż poprzedzające ją kilkadziesiąt minut paplaniny. Przez nadmiar słów przebiły się emocje. W końcu! I szkoda, iż podobnych momentów było tak kilka ? pisze o najnowszym spektaklu Mateusza Pakuły Tadeusz Marek.