Historia Śmigusa-Dyngusa
Początki Śmigusa-Dyngusa sięgają jeszcze czasów przedchrześcijańskich. Wówczas był to rytuał związany z oczyszczeniem, płodnością i nadejściem wiosny. Woda symbolizowała życie, odnowę oraz zmywanie złej energii po zimie.
Z czasem obrzęd ten został zaadaptowany przez tradycję chrześcijańską i stał się integralną częścią obchodów Wielkanocy. W okresie staropolskim zwyczaj ten dzielił się na dwie części: Śmigus, czyli symboliczne smaganie witkami wierzb i oblewanie wodą oraz Dyngus – chodzenie po domach z życzeniami i zbieranie darów, najczęściej w postaci