Rok po igrzyskach olimpijskich na rue de la Chapelle w Paryżu pojawiło się dziesięć złotych rzeźb przedstawiających wybitne kobiety zasłużone dla Francji w dziedzinach sportu, sztuki, nauki, literatury i polityki.
Statuy tych wybitnych kobiet, które odcisnęły trwały ślad w historii Francji i świata, po raz pierwszy pojawiły się podczas ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich w Paryżu, 26 lipca 2024 roku. Wtedy to, w widowiskowej oprawie, wyłaniały się z Sekwany przy moście Aleksandra III.
Po igrzyskach, na wniosek mer Paryża, statuy zostały przeniesione i na stałe ustawione w przestrzeni publicznej na rue de la Chapelle, w dzielnicy, która przeszła rewitalizację dzięki igrzyskom. Ulica zamieniła się w szeroki, zielony bulwar ze ścieżkami rowerowymi i nowym oświetleniem, prowadzącym wprost do 8-tysięcznej Areny Porte de la Chapelle.
Bohaterki uhonorowane przy rue de la Chapelle
- Olympe de Gouges (1748 – 1793) – Autorka „Deklaracji praw kobiety i obywatelki”, bezkompromisowo domagała się równości płci i zniesienia niewolnictwa. Za poglądy przeciwko jakobinom stracona na gilotynie podczas rewolucji francuskiej.
- Alice Milliat (1884 – 1957) – pływaczka, hokeistka i wioślarka; zorganizowała w 1922 r. Igrzyska Światowe Kobiet i skutecznie naciskała na włączenie lekkoatletek do programu olimpijskiego. Dzięki niej kobiety zdobyły prawo do rywalizacji na stadionach.
- Gisèle Halimi (1927 – 2020) – Prawniczka, która w procesie z 1972 r. w Bobigny przełamała tabu aborcji, torując drogę do jej legalizacji. Całe życie broniła praw kobiet i osób represjonowanych – od Algierii po salę sądową.
- Simone de Beauvoir (1908 – 1986) – Filozofka egzystencjalna i autorka „Drugiej płci”; jej analiza kulturowych ról kobiet wyznaczyła fundament współczesnego feminizmu. Zaangażowana w walkę o laickość i prawa obywatelskie.
- Paulette Nardal (1896 – 1985) – Pierwsza czarnoskóra studentka Sorbony, współtwórczyni ruchu Négritude. W swoich paryskich salonach łączyła diasporę karaibską, promując zarówno emancypację kobiet, jak i dumę kulturową.
- Jeanne Barret (1740 – 1807) – francuska botaniczka, która jako pierwsza kobieta opłynęła świat, podszywając się pod mężczyznę w wyprawie Bougainville’a. Jej zbiory wzbogaciły królewskie ogrody i wiedzę o tropikalnej florze.
- Louise Michel (1830 – 1905) – Nauczycielka, poetka i ikona Komuny Paryskiej; po deportacji do Nowej Kaledonii wróciła, by szerzyć idee anarchizmu i walki o prawa robotników. Nazywana „Czerwoną Dziewicą z Montmartre”.
- Christine de Pizan (1364 – ok. 1431) – Autorka „Księgi o Mieście Niewiast”, gdzie broniła intelektualnych zdolności kobiet i postulowała ich edukację. Uznawana za prekursorkę feminizmu.
- Alice Guy (1873 – 1968) – Pierwsza reżyserka filmu fabularnego; w latach 1896-1907 nakręciła setki produkcji dla Gaumonta, eksperymentując z narracją i efektami specjalnymi. Kontynuowała karierę w Stanach Zjednoczonych jako producentka.
- Simone Veil (1927 – 2017) – Ocalała z Auschwitz prawniczka, która jako minister zdrowia przeprowadziła ustawę legalizującą aborcję (1975). Później została pierwszą przewodniczącą Parlamentu Europejskiego wybraną w powszechnych wyborach.
