’To była tragedia matki, która nie miała co dać jeść swojemu dziecku” – wspomnienia Sybiraków w rocznicę ataku Armii Czerwonej

[See image gallery at rdn.pl] Wywozili całe rodziny, kobiety i dzieci, choćby noworodki. Podróż w głąb Związku Sowieckiego trwała miesiąc. Już na tym etapie wiele osób zmarło z głodu.

Tak w światowym Dniu Sybiraka wspominają wojenne wydarzenia rodziny zesłanych na Syberię Polaków.

Wśród przymusowo deportowanych była mama Jana Kity, prezesa Związku Sybiraków w Tarnowie.

– Przeżycia z czasów zesłania udzielały się przez całe jej życie. Jechała tam z moimi siostrami. Siostra była dopiero urodzona. To przeżycie dla matki było tragiczne. Jechały w wagonie przez miesiąc. W tym czasie nie było co dać dziecku jeść, ani pić.

Głód, choroby i wycieńczenie towarzyszyły zesłanym również w kolejnych latach. Najpierw z powodu wojny, potem zmian ustrojowych.

Szacuje się, iż zmarło w ten sposób 30, a choćby 50% deportowanych. Większość Polaków nigdy nie wróciła do kraju, części udało się to dopiero po wielu latach lub w kolejnych pokoleniach.

– Jestem repatriantem. Urodziłem się w Kazachstanie. Wysłano tam moich rodziców, babcie i dziadka. Na początku było bardzo trudno. Mieszkali w ziemiance. Później pojechali do innej wioski. Tam było lepiej. Dach domu był z blechy, nie ze słomy. Było lepiej, dopóki nie zaczęła się pierestrojka. Wtedy nie było żadnej wypłaty, żyło się z gospodarki. Dzięki świniom i bydłu przeżyliśmy

– mówił Pan Anatol ze Związku Sybiraków w Tarnowie.

Światowy Dzień Sybiraka obchodzony jest w rocznicę ataku Armii Czerwonej na Polskę.

W Tarnowie pamięć zmarłych na zesłaniu uczczono podczas uroczystej Mszy św. odprawionej w Bazylice Katedralnej. Następnie złożono kwiaty pod pomnikiem Ofiar Stalinizmu.