Wieniec adwentowy

Zanim w domach pojawi się choinka, jednym z symboli nadchodzących świąt Bożego Narodzenia jest wieniec adwentowy. W Polsce ma niemal dwustuletnią tradycję i istotną symbolikę. Jak go przygotować?

Jak tłumaczy etnolog, dr Alicja Trukszyn, wieniec adwentowy to ozdoba z gałązek świerku lub sosny, która ma kształt okręgu, bo okręg symbolizuje wieczność i doskonałość, z umocowanymi czterema świecami w środku. Każda świeca symbolizuje jedną niedzielę Adwentu. Świece zapala się po kolei: w każdą kolejną niedzielę zapalana jest następna. Cztery świece w wieńcu symbolizują chrześcijańskie koncepcje nadziei, pokoju, euforii i miłości.

Dodatkowo można go ozdobić różnymi dekoracjami, takimi jak szyszki, suszone plastry pomarańczy, bombki, wstążki, gałązki z owocami głogu czy jarzębiny, mech, makówki, rajskie jabłuszka i inne naturalne elementy.

Tradycja wykonywania wieńców adwentowych przywędrowała do Polski z Niemiec, gdzie wieniec został po raz pierwszy wykonany w 1839 roku. Pomysłodawcą był ksiądz i pedagog, prowadzący sierociniec w Hamburgu, Johann Hinrich Wichern. By umilić swoim podopiecznym czas oczekiwania na przyjście małego Jezuska zapalał wraz z sierotami, począwszy od 1 grudnia, po jednej świecy każdego dnia. Dzieci gromadziły się wokół wieńca, który same uwiły i wspólnie się modliły. Z czasem 24 świece zostały ograniczone do czterech zapalanych w każdą kolejną niedzielę – wyjaśnia etnolog.