W Lutomi Górnej, niewielkiej miejscowości na Dolnym Śląsku, znajduje się jeden z najbardziej charakterystycznych zabytków tego regionu – samotnie stojąca wieża dawnego kościoła ewangelickiego. Choć sam kościół został rozebrany w 1955 roku, jego wieża przetrwała do dziś, stając się niemym świadkiem burzliwych losów Dolnego Śląska. Historia kościoła ewangelickiego w Lutomi Górnej sięga pierwszej połowy XVIII wieku. W latach 1741–1742 wzniesiono tam świątynię, która przez ponad dwieście lat służyła miejscowej społeczności protestanckiej. Pierwszym pastorem był Karl Friederici. Był to okres intensywnego rozwoju protestantyzmu na Dolnym Śląsku, a kościoły ewangelickie stanowiły ważne centra duchowe i kulturalne dla lokalnej ludności. W 1857 roku dobudowano do świątyni monumentalną wieżę w stylu neoromańskim, która miała podkreślać rangę i znaczenie obiektu.
[foto:7257646]
Po II wojnie światowej sytuacja religijna i demograficzna regionu uległa drastycznej zmianie. W wyniku wysiedleń niemieckiej ludności ewangelicy opuścili Dolny Śląsk, a ich świątynie popadały w ruinę. Kościół w Lutomi Górnej podzielił los wielu innych ewangelickich budowli – został opuszczony, a następnie rozebrany. Jedynie wieża oparła się zniszczeniu, dzięki czemu do dziś możemy podziwiać jej neoromańską architektur
