Wspominamy znanych mieszkańców regionu, którzy odeszli w ciągu ostatniego roku

Paweł Czajka (zmarł 3.09.2025) - wieloletni pracownik piotrkowskiego magistratu, najbardziej znany jako dyrektor Piotrkowskiej Pracowni Planowania Przestrzennego. Pełnił też funkcję dyrektora Wydziału Rozwoju Miasta podczas kadencji prezydenta Waldemara Matusewicza (2002-2006). Gdy prezydentem został Krzysztof Chojniak, Paweł Czajka objął stanowisko dyrektora Pracowni Planowania Przestrzennego. Odgrywał istotną rolę w kształtowaniu przestrzeni miejskiej Piotrkowa Trybunalskiego. Jako dyrektor Pracowni Planowania Przestrzennego kierował pracami związanymi z planowaniem urbanistycznym, był zaangażowany w miejskie konkursy i współtworzył kształt polityki przestrzennej miasta. Zmarł w wieku 67 lat.

Bogdan Daras (zmarł 23.03.2025) - był jednym z najlepszych polskich zapaśników w historii. Piotrkowianin. Swoją długą sportową karierę rozpoczynał w 1973 roku w Piotrkowie pod okiem trenerów Jana Rola i Grzegorza Ludwiga. To właśnie w barwach GKS Piotrcovia zdobył swój pierwszy tytuł - złoty medal na Spartakiadzie Młodzieży w 1977 roku. Następnie zmienił barwy klubowe i od tamtej pory reprezentował Siłę Mysłowice. To jako zawodnik Siły odnosił swe największe sukcesy - zdobył dwukrotnie tytuł mistrza świata w Kolboten w 1985 roku i rok później w Budapeszcie. Bogdan Daras to także wielokrotny mistrz Polski we wszystkich kategoriach wiekowych. Przez wiele lat mieszkał w Niemczech, gdzie był walczącym trenerem. Stosunkowo niedawno wrócił do Polski, zamieszkał w Tomaszowie Mazowieckim. Jedną z jego pozapaśniczych pasji był rower. W niedzielę 23 marca wybrał się na przejażdżkę, z której już nie wrócił - zmarł na zawał w wieku 65 lat.

Andrzej Grabowski (zmarł 25.08.2025) – poeta i pisarz, autor wielu utworów dla dzieci. I właśnie za twórczość dedykowaną najmłodszym otrzymał „Order Uśmiechu”. Urodził się w 1947 roku we Wrocławiu, ale sporą część dzieciństwa spędził w Piotrkowie Trybunalskim i naszym regionie. Wyjątkowo często bywał np. w Sulejowie, gdzie organizował spotkania z dziećmi i młodzieżą. Był założycielem grupy poetyckiej „Rydwan”, jego utwory były tłumaczone m.in. na niemiecki, angielski czy francuski. W 1995 roku jury Wielkiego Międzynarodowego Konkursu w Paryżu przyznało Andrzejowi Grabowskiemu Złoty Medal w dziedzinie literatury. Został pochowany w Piotrkowie Trybunalskim.

Jerzy Noszczak (zmarł 15.11.2024) – legendarny szkoleniowiec piłkarek ręcznych Piotrcovii. Z piotrkowskimi zawodniczkami zdobył trzy medale mistrzostw Polski, w tym ten najcenniejszy - złoty. Jerzy Noszczak w latach 1995–1997 pracował w Katarze, w latach 1998-2010 był kierownikiem wyszkolenia Związku Piłki Ręcznej w Polsce (incydentalnie w roku 2000 prowadził I reprezentację Polski), w latach 2010-2012 był dyrektorem sportowym ZPRP, od 2013 był doradcą ds. szkoleniowych ZPRP. Pracował do końca życia. W 2014 otrzymał Diamentową Odznakę z Wieńcem za Zasługi dla Piłki manualnej oraz Srebrny Krzyż Zasługi. Wielokrotnie odwiedzał Piotrków, gdzie zawsze był niezwykle serdecznie witany przez działaczy i byłe zawodniczki Piotrcovii. Jerzy Noszczak zmarł w Warszawie, miał 79 lat.

Adam Rutowicz (zmarł 19.10.2025) - należał do najbardziej utalentowanych młodych zawodników amatorskiego MMA w naszym regionie. Reprezentował klub Top Fit Center Piotrków Trybunalski, w którym był również trenerem personalnym. W przeszłości związany z klubem Copacabana Piotrków Trybunalski, gdzie zresztą zaczynał swoją przygodę ze sportami walki. Startował w zawodach organizowanych przez Amatorską Ligę MMA. Miał swoje plany i marzenia, ale także poważne kłopoty natury osobistej. Zmarł w wieku 22 lat.

Hanna Tazbir (zmarła 4.05.2025) - przez wiele lat pełniła funkcję przewodniczącej Klubu Seniora w Ośrodku Edukacji Artystycznej MOK. Tak było w zasadzie od początku jego istnienia, czyli od 2011 roku. Hanna Tazbir posiadała wiele talentów. Śpiewała, występowała na scenie, recytowała wiersze, tworzyła witraże, malowała, pomagała Kabaretowi Trzeciaki. Przez ponad dekadę aktywnie działała na rzecz seniorów, nie tylko organizując wydarzenia i integrując środowisko, ale przede wszystkim dając przykład, jak z pasją i uśmiechem można czerpać z życia pełnymi garściami – także, a może przede wszystkim na emeryturze.