— Mniej więcej jedna czwarta wszystkich pacjentów choruje stosunkowo łagodnie. Oczywiście nie oznacza to, iż stwardnienie rozsiane (SM) jest łagodną chorobą, bo jednak to schorzenie przewlekłe, którego nie da się wyleczyć, można je tylko kontrolować — tłumaczy prof. Alicja Kalinowska w rozmowie z Medonetem. Ekspertka zwraca uwagę na cztery grupy objawów początkowych — ze strony układu wzroku, ruchu, zaburzeń czucia oraz pozostałych, mniej typowych i radzi, co zrobić z tymi obserwacjami. W pierwszej fazie choroby zauważa się cztery grupy wczesnych objawów, które mogą dotyczyć wzroku, ruchu, czucia oraz mniej typowych dolegliwości. Pierwsze symptomy często dotyczą narządu wzroku — pojawia się pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego charakteryzujące się stopniowym osłabieniem ostrości widzenia, nieraz połączonym z bólem gałki ocznej. Bywa, iż okulista nie dostrzeże zmian w oku, co kieruje pacjenta do neurologa. Kolejna grupa częstych symptomów to zaburzenia ruchu: osłabienie mięśni, które przeważnie pojawia się w formie tzw. rzutu, czyli nagłego narastania problemów utrzymujących się ponad dobę. Na tym etapie stosuje się leczenie sterydowe, by złagodzić natężenie dolegliwości - tłumaczy prof. Kalinowska w rozmowie z Medonetem. Trzecią istotną grupą ostrzegawczą okazują się zaburzenia czucia, m.in. drętwienie czy mrowienie, które mogą objąć np. połowę ciała albo obszar od pasa w dół. Niekiedy jednak są trudne do rozpoznania, ponieważ równie częst
