Gigantyczna kolejka na siedem godzin w Polsce. Takie okazje nie trafiają się często

Niezwykłe sceny rozegrały się w czerwcu 2025 roku w Kołobrzegu, gdzie kilkaset osób ustawiło się w długą kolejkę po używane rowery miejskie sprzedawane za symboliczną złotówkę. Pierwsza kobieta w kolejce przybyła już o piątej rano i czekała siedem godzin na możliwość zakupu jednośladu, co pokazuje skalę zainteresowania mieszkańców prawdziwymi okazjami w czasach rosnących kosztów życia. Ten miejski fenomen odsłania nie tylko kreatywność samorządowców w gospodarowaniu miejskim majątkiem, ale również determinację obywateli w poszukiwaniu sensownych rozwiązań transportowych.

Fot. S8 / Shutterstock / Warszawa w Pigułce

Władze Kołobrzegu stanęły przed dylematem co zrobić ze 115 rowerami miejskimi po zakończeniu programu bikesharingu, który funkcjonował w mieście przez kilka lat. Zamiast kierować sprawne jeszcze pojazdy na złomowisko lub sprzedawać je hurtowo firmom skupującym złom, prezydent Anna Mieczkowska zdecydowała się na nowatorskie rozwiązanie polegające na bezpośredniej sprzedaży mieszkańcom za minimalną opłatę. Decyzja ta okazała się strzałem w dziesiątkę, generując ogromne zainteresowanie lokalnej społeczności i pokazując jak bardzo mieszkańcy doceniają możliwość nabycia użytecznego sprzętu w przystępnej cenie.

Wszystkie rowery przed sprzedażą przeszły dokładny przegląd techniczny zapewniający ich bezpieczne użytkowanie, co stanowiło najważniejszy element całej operacji. Samorządowi mechanicy sprawdzili stan techniczny hamulców, kół, łańcuchów, przerzutek oraz pozostałych elementów konstrukcyjnych, eliminując jednoślady wymagające kosztownych napraw. Rowery uznane za sprawne otrzymały symboliczne wstążeczki wskazujące na ich gotowość do przekazania nowym właścicielom, tworząc atmosferę prawdziwego wydarzenia społecznego wokół tej nietypowej sprzedaży.

Procedura zakupu została przemyślana tak, aby zapewnić równe szanse wszystkim mieszkańcom miasta przy jednoczesnym zachowaniu porządku podczas dystrybucji. Każda osoba ubiegająca się o rower musiała posiadać kartę mieszkańca Kołobrzegu oraz podpisać oświadczenie potwierdzające świadomość zakupu używanego sprzętu bez gwarancji. Te formalności miały charakter zabezpieczający przed ewentualnymi reklamacjami, ale również podkreślały symboliczny charakter transakcji, w której cena jednej złotówki miała przede wszystkim wymiar prawny a nie ekonomiczny.

Siedemdziesięciosiedmioletnia pani Jadwiga, która jako pierwsza zajęła miejsce w kolejce, przyszła na miejsce sprzedaży już o świcie demonstrując determinację charakterystyczną dla pokolenia ceniącego praktyczne rozwiązania. Kobieta spędziła siedem godzin czekając na otwarcie punktu sprzedaży, wykorzystując ten czas na rozmowy z innymi oczekującymi i cieszenie się poranną aurą nadmorskiego miasta. Jej motywacją był fakt posiadania starego, mocno wyeksploatowanego roweru, który wymagał już wymiany na nowszy model zdolny służyć przez kolejne lata.

Kolejne osoby dołączały do rosnącej kolejki w godzinach porannych, tworząc charakterystyczną atmosferę społecznego oczekiwania na wydarzenie, które gwałtownie stało się lokalną sensacją. Mieszkańcy przybywali z różnych dzielnic miasta, przynosząc składane krzesełka, termosy z kawą oraz inne udogodnienia ułatwiające wielogodzinne oczekiwanie. Wielu z nich wykorzystywało ten czas na nawiązywanie nowych znajomości sąsiedzkich oraz wymienianie się doświadczeniami związanymi z codziennym użytkowaniem rowerów w warunkach nadmorskiego klimatu.

Wśród czekających znalazło się wielu dziadków kupujących rowery dla wnuków, co pokazuje międzypokoleniowy charakter tej inicjatywy i jej znaczenie dla rodzin wielopokoleniowych. Pan Tadeusz, który czekał cztery godziny w kolejce, planował podarowanie zakupionego roweru swojemu wnuczkowi, dostrzegając w tym geście nie tylko praktyczny aspekt transportowy ale również możliwość przekazania młodemu człowiekowi sprzętu oznaczonego logo rodzinnego miasta. Ta symbolika miejskiej identyfikacji poprzez przedmiot użytkowy nabiera szczególnego znaczenia w kontekście budowania więzi emocjonalnych mieszkańców z ich małą ojczyzną.

Fenomen kolejki po rowery w Kołobrzegu odzwierciedla szersze zjawisko społeczne związane z poszukiwaniem przez obywateli praktycznych sposobów na redukcję kosztów życia w czasach inflacji. W sytuacji gdy nowy rower miejski kosztuje kilkaset lub kilka tysięcy złotych, możliwość nabycia sprawnego jednośladu za symboliczną opłatę stanowi realną pomoc dla budżetów domowych o ograniczonych możliwościach finansowych. Mieszkańcy docenili transparentność procesu oraz fakt, iż samorząd zdecydował się na dystrybucję majątku miejskiego wśród lokalnej społeczności zamiast sprzedaży zewnętrznym podmiotom komercyjnym.

Rowery miejskie w Kołobrzegu służyły przez kilka lat zarówno mieszkańcom jak i turystom, będąc elementem systemu zrównoważonego transportu publicznego charakterystycznego dla nowoczesnych miast europejskich. System bikesharingu pozwalał na wypożyczanie jednośladów w różnych punktach miasta i zwracanie ich w dowolnych lokalizacjach, co zwiększało mobilność użytkowników oraz redukowało ruch samochodowy w centrum miasta. Zakończenie tego programu wynikało z analizy kosztów eksploatacji oraz zmieniających się priorytetów transportowych samorządu, ale pozostawało pytanie o dalsze wykorzystanie zgromadzonej floty rowerowej.

Decyzja o sprzedaży rowerów mieszkańcom zamiast ich likwidacji wpisuje się w filozofię gospodarki cyrkulacyjnej, w której przedmioty służą jak najdłużej zamiast być przedwcześnie kierowane do utylizacji. Rowery które przestały być ekonomicznie opłacalne w systemie wynajmu publicznego przez cały czas zachowują swoją użyteczność jako prywatne środki transportu, co przedłuża ich cykl życia o kolejne lata. Takie podejście minimalizuje marnotrawstwo zasobów publicznych oraz maksymalizuje korzyści społeczne z wcześniejszych inwestycji miejskich w infrastrukturę rowerową.

Ogromne zainteresowanie akcją sprzedaży pokazuje jak bardzo mieszkańcy miast cenią sobie alternatywne formy transportu, szczególnie w kontekście rosnących kosztów paliw oraz zwiększającej się świadomości ekologicznej społeczeństwa. Rowery stanowią idealne rozwiązanie dla krótkich dystansów miejskich, zapewniając nie tylko oszczędności finansowe ale również korzyści zdrowotne wynikające z regularnej aktywności fizycznej. W mieście nadmorskim jak Kołobrzeg, gdzie turystyka sezonowa generuje okresowe zatłoczenie komunikacyjne, rowery stanowią szczególnie atrakcyjną alternatywę dla transportu samochodowego.

Symboliczna cena jednej złotówki miała przede wszystkim charakter prawny pozwalający na sformalizowanie transakcji sprzedaży, ale jednocześnie podkreślała społeczny wymiar całego przedsięwzięcia. Władze miasta mogły teoretycznie sprzedać rowery po cenach rynkowych, ale zdecydowały się na rozwiązanie maksymalizujące korzyści społeczne kosztem zysków budżetowych. Taka decyzja buduje pozytywny wizerunek samorządu jako instytucji działającej w interesie mieszkańców oraz zwiększa społeczne zaufanie do władz lokalnych.

Kolejka kilkuset osób po sto piętnaście rowerów oznaczała, iż znaczna część chętnych musiała odejść z pustymi rękami, co generowało naturalne rozczarowanie ale również zwiększało społeczną wartość uzyskanych jednośladów. Osoby które zdołały zakupić rower za złotówkę po wielogodzinnym oczekiwaniu doceniają go znacznie bardziej niż gdyby była to rutynowa transakcja handlowa, co może przekładać się na lepszą dbałość o sprzęt oraz jego dłuższą żywotność. Poczucie szczęścia z udanego zakupu okazyjnego może również pozytywnie wpływać na ogólną satysfakcję życiową nabywców.

Wydarzenie to stało się również nieplanowaną atrakcją turystyczną przyciągającą uwagę mediów oraz osób odwiedzających miasto, które z zainteresowaniem obserwowały kolejkę mieszkańców oczekujących na miejskie rowery. Social media gwałtownie wypełniły się zdjęciami i relacjami z tego niecodziennego wydarzenia, co przyniosło Kołobrzegowi pozytywny rozgłos jako miastu o kreatywnym podejściu do zarządzania majątkiem publicznym. Taka nieplanowana promocja może przyciągnąć turystów zainteresowanych odwiedzeniem miasta o nietypowych inicjatywach samorządowych.

Inicjatywa kołobrzeskiego samorządu może stać się inspiracją dla innych miast zmagających się z podobnymi wyzwaniami związanymi z wykorzystaniem majątku po zakończonych programach publicznych. Wiele polskich miast eksperymentowało z systemami rowerów miejskich, ale nie wszystkie projekty okazały się długoterminowo zrównoważone ekonomicznie, pozostawiając samorządy z problemem zagospodarowania floty jednośladów. Przykład Kołobrzegu pokazuje, iż transfer majątku publicznego do rąk prywatnych nie musi oznaczać komercyjnej sprzedaży, ale może przyjąć formę społecznie odpowiedzialnej dystrybucji.

Długoterminowe efekty tej akcji będą widoczne w postaci zwiększonej liczby rowerzystów na ulicach Kołobrzegu oraz potencjalnego wzrostu popularności tego środka transportu wśród mieszkańców. Rowery oznaczone logo miasta staną się mobilnymi ambasadorami promocyjnymi, a ich użytkownicy będą nieświadomie reklamować Kołobrzeg podczas swoich codziennych podróży. Dodatkowo sukces tej inicjatywy może zachęcić władze do poszukiwania innych kreatywnych sposobów wykorzystania majątku publicznego z korzyścią dla lokalnej społeczności, tworząc precedens dla przyszłych działań o podobnym charakterze.

źródło: Fakt.pl