Czym jest faul taktyczny w futbolu?

Faule, chociaż są one z definicji nieczystymi zagraniami czy przewinieniami wbrew duchowi gry, stanowią integralny element piłki nożnej. Czasami są one wynikiem zażartej walki o piłkę lub przypadku, ale konsekwencje zawsze są takie same – rzut wolny, rzut karny, a także żółta czy czerwona kartka. Istnieją jednak faule, które przynoszą drużynie przeciwnej sporą korzyść i są wykonywane z pełną premedytacją. To właśnie one nazywane są faulami taktycznymi.

Według słownikowej definicji przewinienie taktyczne występuje w momencie, gdy piłkarz popełnia rozmyślny faul w celu powstrzymania dogodnej lub dobrze rozwijającej się akcji.

Skąd wynika korzyść? Oczywiście rozpęd drużyny atakującej momentalnie jest hamowany, a podyktowany rzut wolny zwykle wymusza mozolne budowanie sobie sytuacji od nowa. Drużyna zawodnika, który popełnił faul, może również zorganizować się w defensywie. jeżeli ekipa prowadzi, plusem jest również zyskany czas.

Jak stwierdzić, czy dany faul to przewinienie taktyczne?

W trakcie meczu popełnionych może zostać choćby kilkadziesiąt fauli. Jak jednak rozpoznać, kiedy dany faul jest faulem taktycznym? Głowią się nad tym nie tylko kibice, statystycy czy bukmacherzy, których możesz znaleźć na przykład pod adresem https://gramgrubo.pl/legalni-bukmacherzy/ranking-bukmacherow/, ale i federacje czy związki ustalające przepisy gry w piłkę nożną.

Zazwyczaj faul taktyczny jest widoczny na pierwszy rzut oka. Zawodnik z reguły nie jest wtedy zainteresowany odebraniem piłki rywalowi, a przewróceniem, spowolnieniem lub wytrąceniem go z równowagi. Może to się objawiać kopnięciem, popchnięciem, podstawieniem nogi czy uporczywym ciągnięciem za rękę lub koszulkę. Celowe zagrania ręką również są przewinieniem taktycznym.

Jak sędziowie mogą karać za faule taktyczne?

Faule taktyczne niemal zawsze spotykają się z surową karą ze strony arbitrów – są one bowiem niezgodne z duchem gry. Powaga sytuacji zależy jednak od odległości od bramki, celowości, a także stopnia dogodności akcji.

W fachowym żargonie wyróżnia się dwa stopnie surowości faulu taktycznego. Pierwszy to SPA (Stop a Promising Attack, pol. zatrzymanie obiecującego ataku). Z reguły takie przewinienie ma miejsce daleko od bramki. jeżeli jednak ewidentnie zawodnik ekipy atakującej zaczyna rajd, rozpędził się z piłką przy nodze lub ma wiele opcji rozegrania piłki, a broniący podejmuje rozpaczliwą próbę jego zatrzymania, by powstrzymać akcję, zdecydowanie jest to faul taktyczny. zwykle kończy się to pokazaniem żółtej kartki faulującemu.

O wiele poważniejszym wykroczeniem jest tzw. DOGSO (Denying an Obvious Goal-Scoring Opportunity, pol. pozbawienie oczywistej okazji do zdobycia bramki). Mowa tu o sytuacjach, gdy atakujący wychodzi sam na sam z bramkarzem, a żaden inny obrońca poza faulującym nie jest już w stanie go powstrzymać. W takich sytuacjach częstą karą jest najsurowszy możliwy środek dostępny w arsenale sędziego – czerwona kartka, czyli wyrzucenie z boiska.

Artykuł sponsorowany