Ludzie polityki, sportu, kultury i wiary – Opolanie, którzy odeszli na przestrzeni roku

2 godzin temu

Rajmund Miller

Wieloletni poseł Platformy zmarł w wieku 69 lat wskutek komplikacji po operacji we wtorek 26 marca krótko przed północą. Do Sejmu był wybrany cztery razy z rzędu. W ławach sejmowych zasiadał nieprzerwanie od 2011 roku, zawsze jako przedstawiciel Platformy Obywatelskiej.

Rajmund Miller w Nysie znany był nie tyle jako poseł, co przede wszystkim jako lekarz. Był laryngologiem. Działalność społeczną w Nysie podjął w 1990 roku. Był współtwórcą tamtejszych struktur Platformy Obywatelskiej.

Ale właśnie w działalności społecznej, a nie politycznej, sporo osób upatrywało jego sukcesów wyborczych. Liczyła się skromność i oddanie lokalnej społeczności. Bo poseł z Nysy nie miał „parcia na szkło”. Platforma mogła jednak liczyć na to, iż zbierze sporo głosów dla listy. I zdobędzie poselski mandat.

Jerzy Czerwiński

Radny sejmiku województwa z ramienia PiS, w przeszłości senator tej partii. Miał 64 lata.

Wiosną 2024 roku Jerzy Czerwiński wrócił do sejmiku po 10-letniej przerwie. Był bowiem radnym wojewódzkim PiS w latach 2006-2014. Był też posłem Ligi Polskich Rodzin w kadencji 2001-2005.

W 2015 roku został wybrany do Senatu. W wyborach z 2019 roku Jerzy Czerwiński obronił senatorski mandat. Za każdym razem kandydował z okręgu obejmującego powiaty prudnicki, nyski, brzeski, namysłowski i kluczborski. W wyborach parlamentarnych z 2023 roku walczył o trzecią kadencję w Senacie, ale przegrał z Tadeuszem Jarmuziewiczem z Koalicji Obywatelskiej.

„Jurku! Zachowam Cię w dobrej pamięci. W wielu sprawach a szczególnie pracowitości byłeś dla mnie wzorem” – napisał Tadeusz Jarmuziewicz.

W latach 1987-2013 był nauczycielem w liceum w Białej. Potem pracował w Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Prudniku. W latach 2001-2005 był posłem na Sejm z ramienia Ligi Polskich Rodzin.

Julian Kruszyński

Zmarł pod koniec lipca w wieku 67 lat. We wspomnieniach najbliżsi współpracownicy opisywali go jako człowieka „wielkiej dobroci, czułości, niezwykłej odwagi i braterstwa, zatroskanego o losy mieszkańców miasta, gminy i powiatu”.

Julian Kruszyński w latach 2010-2014 pełnił funkcję namysłowskiego starosty, a w latach 2014-2018 burmistrza Namysłowa. Był również radnym powiatu oraz rady miejskiej.

„Z Namysłowem i Ziemią Namysłowską związany od przeszło 40 lat. Ukończył Wydział Medycyny Weterynaryjnej Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Od zawsze był społecznikiem. Był współtwórcą i pierwszym prezesem Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii” – przypomina burmistrz Jacek Fior na social mediach Urzędu Miejskiego w Namysłowie.

Julian Kruszyński był także członkiem i wiceprezesem Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej. Należał również do wielu zespołów negocjacyjnych samorządu Lekarzy z Rządem i Komisjami Sejmowymi.

Zuzia Macheta

Zuzia Macheta zmarła nagle w sobotę 1 czerwca przed północą, w wieku 16 lat. „Nie tak miało być, nie taki scenariusz zakładaliśmy, kiedy późnym popołudniem wieźliśmy ją na SOR, bo się nagle źle poczuła” – napisali rodzice dziewczynki na Facebooku.

Przed laty na jej leczenie blisko dekadę temu zbierała cała Polska. Zuzia zmagała się bowiem z bardzo rzadką chorobą – pęcherzowe oddzielanie się naskórka, nazywanym też „efektem motylka”.

To określenie wynika z faktu, iż skóra jest delikatna niczym skrzydło motyla. Niemalże każdy dotyk może prowadzić do otwartej rany. Towarzyszy temu ogromny ból – porównywalny do oparzenia wrzątkiem. Co więcej, odmiana jej schorzenia była niezwykle rzadka. Wiązała się m.in. z problemami z przełykaniem.

Szansą na to, aby odwrócić los Zuzi, było bardzo drogie leczenie w klinice w USA. Potrzeba było na to aż 6 mln złotych. I sumę tę udało się zebrać w rekordowym tempie. To była jedna z pierwszych tak spektakularnych akcji.

Zuzia Macheta mając siedem lat poleciała na leczenie do USA. To przyniosło skutek i dało jej nieco normalności. Ale nie oznaczało całkowitego wyleczenia. Jej skóra nadal wymagała stosowania specjalistycznych, nierefundowanych opatrunków.

Longin Bartnik

Szef opolskich struktur Nowej Nadziei Sławomira Mentzena i członek Konfederacji zmarł w wieku 66 lat. Longing Bartnik był też inżynierem i przedsiębiorcą.

„Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci opolskiego działacza, członka Konfederacji i patrioty. W tym trudnym czasie składamy wyrazy współczucia rodzinie i bliskim. Niech słowa wsparcia i modlitwa będą dla Was pociechą w tych chwilach żałoby ” – pisał poseł Włodzimierz Skalik z Konfederacji.

Alojzy Drewniak

Alojzy Drewniak zmarł w wieku 73 lat. Był radnym Opola w latach 1998-2002 oraz 2006-2010. Podczas tej pierwszej kadencji, jako działacz Unii Wolności, razem z Wojciechem Dropem z AWS na początku 2000 roku złożył w opolskiej prokuraturze zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez zarząd Opola. Radni zgłosili aż 16 zarzutów, głównie korupcyjnych. Zawiadomienie miało związek z głośną „aferą ratuszową”. Prokuratura długo jednak przeciągała podjęcie czynności w tej sprawie.

W swojej drugiej kadencji w radzie Opola Alojzy Drewniak współpracował już z Marcinem Ociepą. Były wiceszef MON oraz poseł prawicy był wtedy prezesem Stowarzyszenia Ludzi Aktywnych „Horyzonty”.

„Odszedł od nas przedsiębiorca, społecznik, urzędnik. Serdeczny, dobry i uczciwy człowiek, z którym zakładaliśmy stowarzyszenie Razem dla Opola” – napisał Marcin Ociepa na Facebooku.

„Straciliśmy wyjątkowego mieszkańca i dobrego człowieka” – zaznaczał Arkadiusz Wiśniewski.

Jan Sylwester Drost

Słynny projektant szkła zmarł w wieku 90 lat w szpitalu w kwietniu. Urodził się w 1934 roku w Kłodnicy (część Kędzierzyna-Koźla). Był absolwentem studiów na Wydziale Ceramiki i Szkła Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom obronił w 1958 roku.

Po praktykach studyjnych w Szwecji, w 1972 roku został stypendystą rządu szwedzkiego. Swój artystyczny kunszt szkolił na Wydziale Projektowania Przemysłowego Akademii Sztuk Pięknych w Konstfackskolan, w Centrach Wzornictwa Przemysłowego w Sztokholmie i Mediolanie. Również w Instytucie Szkła w Växjö.

Od 1961 roku przez ponad 40 lat związany był z Hutą Szkła Gospodarczego „Ząbkowice” jako projektant ośrodka wzorcującego. Był tam także organizatorem i kierownikiem ds. wzornictwa. Najbardziej rozsławiły go takie projekty jak: Asteroid, Radiant, Rotor, Diatret. Zajmował się także projektowaniem ekspozycji pawilonów wystawienniczych polskiego szkła i ceramiki.

Grzegorz Minkiewicz

Aktor zmarł 9 kwietnia w wieku 79 lat. Przez lata związany z Teatrem EkoStudio i Teatrem im. Jana Kochanowskiego w Opolu. Urodził się w Warszawie, przez lata związany był z opolską sceną teatralną. Ostatnie lata życia spędził Mydlnikach (obszar Krakowa). Znany z wielu wybitnych ról: Herod w „Piłacie”, Żyd w „Weselu”, Ambroży w „Chłopach”, ojciec Rajmunda Montlika w „Rajmundzie i Julce”.

Aktor występował także w „Kochanowskim” w latach 1987-2011. „Kochanowski przypomina, iż opolskiej publiczności znany jest także z takich spektakli jak „Play Strindberg Totentanz”, „Alicja po drugiej stronie lustra”, „Damy i huzary” czy „Makbet”.

Ronald Mehlich

Ronald Mehlich trzy razy zdobył złoty medal mistrzostw Polski w biegach przez płotki na otwartym stadionie. Miało to miejsce w latach 1994, 1994 oraz 1997. Ronald Mehlich na swoim koncie miał też dwa tytuły halowego mistrza Polski na dystansie 60 metrów przez płotki, które zdobył w 1997 i 1998 roku.

Jego rekordy życiowe to 7.61 w hali oraz 13.44 na stadionie. Ronald Mehlich wielokrotnie reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej. Najlepszą lokatę w startach międzynarodowych wywalczył w 1998 roku zajmując ósme miejsce podczas halowych mistrzostw Europy w Walencji – przypomina PZLA.

Ronald Mehlich urodził się w Strzelcach Opolskich w 1969 roku. Przez lata był związany zawodowo z Akademią Wychowania Fizycznego w Katowicach. Był autorem publikacji naukowych na temat lekkoatletyki. Był też trenerem w klubach sportowych w Katowicach i Strzelcach Opolskich, gdzie szkolił kolejne pokolenia biegaczy. Sportowiec zmarł w wieku 54 lat.

Anna Szmigoń

Anna Szmigoń zmarła 19 listopada 2023 roku. Poinformowała o tym Chorągiew Opolska ZHP wskazując, iż była wieloletnią instruktorką Hufca ZHP Krapkowice.

„Druhna Ania była instruktorką, drużynową, byłą Komendantką Hufca ZHP Strzelce Opolskie do 2010 roku” – czytamy na Facebooku.

Anna Szmigoń prowadziła też Galerię Ojejku w Strzelcach Opolskich. W ostatnim czasie zmagała się z ciężką chorobą. Kobieta osierociła trójkę dzieci.

Andriej Kudriaszow

Były żużlowiec m.in. Kolejarza Opole, ale był też związany z kilkoma polskimi klubami przez łącznie ponad dekadę. Przegrał walkę z zaawansowanym rakiem skóry. Miał 32 lata.

„Andrieja zapamiętamy, jako zawsze uśmiechniętego człowieka, skorego do pomocy i dobrego przyjaciela. Nie mamy słów, żeby opisać żal jaki pozostawił w naszych sercach” – wspominali działacze Kolejarza.

Do naszej drużyny przed trafił sezonem 2021 i gwałtownie stał się jednym z jej liderów. Później zaprzestał startów, gdyż zmagał się z rakiem płaskonabłonkowym. Kiedy wycięto mu guza wydawało się, iż sytuacja została opanowana. Klub choćby zgłosił go do kadry zespołu w ramach kampanii AD 2023. Niestety, okazało się, iż to był dopiero początek problemów.

Dariusz Różański

Były sztangista m. in. Budowlanych Opole. Zawodnik klasy międzynarodowej. Startował w najcięższych kategoriach wagowych. W swoim CV ma także m. in. Budowlanych Nowy Tomyśl. W 2017 roku wywalczył srebrny medal mistrzostw kraju seniorów oraz był ósmy podczas czempionatu Starego Kontynentu do lat 20. Rok później w podczas zmagań o MP Dariusz Różański był tuż za podium, a także znowu ósmy w trakcie ME, ale tym razem U23. W dorobku miał także medale Mistrzostw Polski U20 i U23.

Miał niespełna 27 lat, zginął tragicznie w wypadku samochodowym.

Piotr Sobotta

Piłkarz, który przez wiele lat grał w czołowych klubach naszego regionu. Na szersze wody wypłynął w Namysłowie. Potem, przez blisko dekadę, związany był z opolską Odrą. Ta wówczas występowała także na drugim szczeblu zmagań. Następnie przeniósł się do czołowego wtedy w regionie Skalnika Gracze. Później skierował swoje kroku do MKS-u Kluczbork. I pomógł biało-niebieskim stać się pierwsza siłą Opolszczyzny. Łącznie z awansem na zaplecze elity, gdzie też jeszcze występował. Po czym wrócił na chwilę do Graczy, a później już przywdziewał barwy takich ekip jak TOR Dobrzeń Wielki, LZS Ligota Turawska i Śląsk Łubniany.

Zmarł w wieku 47 lat.

Jerzy Żyżyk

Trener, który przez wiele lat z sukcesami prowadził lekkoatletów KU AZS Politechnika Opolska i UKS MOS Opole. „Był wychowawcą wielu pokoleń wspaniałych zawodników. Potrafił dostrzec najbardziej ukryty talent. Był również fantastycznym i ciepłym człowiekiem” – pisali w pożegnaniu przedstawiciele akademików.

Wśród jego wychowanków byli m. in. Jacek Chochorowski, Krzysztof Plaskota, Paulina Rześniowiecka-Wal, którzy teraz kontynuują niejako dzieło Jerzego Żyżyka i sami są trenerami.

Julia Wójcik

Zaledwie 17-letnia badmintonistka UKS Beninca Kędzierzyn-Koźle zmarła po długiej i ciężkiej chorobie. Chorowała na guz germinalny, nowotwór złośliwy serca, śródpiersia i opłucnej w śródpiersiu przednim. Była jedną z krajowych nadziei badmintona. Niemalże z każdych zawodów, także i z młodzieżowych mistrzostw kraju w różnych kategoriach wiekowych, przywoziła medale. Do tego była powoływana do reprezentacji Polski U15, 17 i 19.

Płk Zbigniew Owczarek

20 sierpnia w wieku 82 lat odszedł na wieczną wartę płk Zbigniew Owczarek, prezes Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Opolu.

Przez wiele lat był związany z Garnizonem Opole i 10. Sudecką Dywizją Zmechanizowaną. Ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Pancernych w Poznaniu, Akademię Sztabu Generalnego w Warszawie i studia na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Opolskiego. Służbę wojskową zakończył w 1999 r., jako zastępca dowódcy 10 Sudeckiej Dywizji Zmechanizowanej.

Płk Owczarek, powszechnie lubiany i szanowany, znany był nie tylko w środowisku żołnierzy. Przez 20 lat był prezesem KS „Budowlani” Opole. Był popularyzatorem aktywności fizycznej. Pułkownika Owczarka można było zobaczyć podczas uroczystości państwowych, patriotycznych i wojewódzkich, kiedy jako prezes reprezentował ZW ZŻWP.

Został pochowany w Sieradzu, w którym się urodził.

Ppłk Antoni Chorzewski

24 października 2024, w wieku 72 lat, odszedł na wieczną wartę ppłk Antoni Chorzewski, wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Opolu, a także wiceprezes Stowarzyszenia 10. Sudeckiej Dywizji Zmechanizowanej.

Po ukończeniu Wyższej Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu trafił do 10. Sudeckiej Dywizji Pancernej, z którą był związany przez cały okres służby wojskowej.

Był wszechstronnie wykształconym oficerem, ukończył m.in. Akademię Wojskową w Warszawie. Kiedy pracował w sztabie dywizji, przez pewien czas pełnił funkcję jej rzecznika prasowego. Towarzyski, pełen humoru, ale i kompetentny.

Odszedł do rezerwy w 2001 roku, rozpoczął studia na cywilnych uczelniach, ale aktywny też pozostał w środowisku żołnierskim. W ramach Europejskiej Organizacji Związków Żołnierzy współpracował z żołnierzami NATO, a w ramach opolskiego oddziału Związku Żołnierzy Wojska Polskiego ze Związkiem Żołnierzy Rezerwistów Bundeswehry.

Społecznik, przez dwie kadencje, w latach 1998-2006, był radnym Opola.

Ks. Manfred Słaboń

Zmarł 26 listopada 2023 w 82. roku życia i w 58. roku kapłaństwa. Był emerytowanym proboszczem parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Łączniku i autorem „Słownika gwar śląskich”.

Urodził się w Staniszczach Wielkich 19 X 1941. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1965 roku w Opolu. Pracował jako wikariusz w parafiach w Dobrzeniu Wielkim (1965-1968), w Bytomiu – Karbiu (1968-1971), w Gliwicach – Sośnicy (1971-1972) oraz w Toszku (1972-1975).

W 1975 został wikariuszem ekonomem w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Olbrachcicach, a następnie – aż do roku 1980 jej proboszczem. W 1980 mianowany wikariuszem ekonomem parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Łączniku, a następnie proboszczem. Pełnił ten urząd do 24 sierpnia 2016 roku. W tym czasie wybudował kościoły w Mosznej i w Pogórzu.

Fascynowały o m.in. etnografia, kolekcjonerstwo i językoznawstwo. Dziełem jego życia był „Słownik gwar śląskich”, którego zawartość przekroczyła 310 tysięcy haseł.

Ks. Wolfgang Globisch

Zmarł 31 grudnia 2023 w Domu Księży Emerytów w Opolu. Miał 90 lat.

Urodził się 23 stycznia 1933 roku w podopolskim Zakrzowie. Święcenia kapłańskie przyjął 17 czerwca 1956 roku. Jako wikariusz pracował w parafiach: Paczków, Krzyżanowice, Pyskowice, NSPJ w Raciborzu.

W latach 1959-1974 był proboszczem parafii NSPJ w Wawelnie (tam zainicjował działające do dzisiaj w diecezji opolskiej dzieło kolędników misyjnych), a od 1974 do 2003 proboszczem parafii Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem. W tym czasie angażuje się w działalność Caritasu, w szczególnie w organizowanie medycznej pomocy z Niemiec, a także w budowę Centralnej Biblioteki Caritas w Opolu (poświęconej w 2000 roku) i stworzenie sieci bibliobusów.

Na różne sposoby angażował się w polsko-niemieckie pojednanie. Przy jego pomocy przyjeżdżają do Polski w roku 1965 młodzi Niemcy z NRD w ramach Akcji Znaki Pokuty.

Od 1990 przez 20 lat pełnił funkcję duszpasterza mniejszości narodowych i etnicznych diecezji opolskiej.

Ks. Henryk Okularczyk

Zmarł w środę 20 marca 2024 r. w 85. roku życia i w 61. roku kapłaństwa. Był emerytowanym proboszczem Parafii Rzymskokatolickiej św. Antoniego w Dylakach.

Urodził się 7 VII 1939 r. w Rzeniszowie. W 1957 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 23 VI 1963 r. z rąk bp. Franciszka Jopa w prokatedrze pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.

Po święceniach został mianowany wikariuszem w parafii Wniebowzięcia NMP w Niemodlinie 1963–1967), a następnie kolejno w parafiach: NMP Wspomożenia Wiernych w Gliwicach-Sośnicy (1967–1970), św. Jakuba w Sośnicowicach (1970–1973) oraz św. Wacława w Krzanowicach (1973–1974).

W 1974 r. został proboszczem parafii św. Wawrzyńca w Królowym, a po pięciu latach w 1979 r. objął parafię św. Antoniego w Dylakach, w której posługiwał do 2009 r. Przeszedł wtedy na emeryturę i zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Opolu.

Ks. Edmund Sachta

Zmarł 1 kwietnia 2024 w 69. roku życia i w 44. roku kapłaństwa. Proboszcz Parafii Rzymskokatolickiej św. Mikołaja w Żelaznej (dekanat Opole-Szczepanowice).

Urodził się 10 VI 1955 r. w Gorzowie Śląskim. W tamtejszym LO zyskał w 1974 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 11 V 1980 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Chrétien Matawo Bakpessi z diecezji Sokodé w Togo.

Został posłany do parafii św. Antoniego w Zdzieszowicach, gdzie był wikariuszem do 1983 roku. W latach 1983-1986 posługiwał jako wikary w parafii św. Michała w Szklarach. Następnie w latach 1986-1987 był kapelanem sióstr franciszkanek w Krzyżanowicach. W 1987 roku biskup opolski mianował go proboszczem parafii św. Mikołaja w Żelaznej. W latach 2007-2008 pełnił funkcję sędziego w Sądzie Diecezji Opolskiej.

Ks. Zygmunt Perfecki

Zmarł po ciężkiej chorobie w sobotę, 4 maja 2024 r. w 65. roku życia i w 38. roku kapłaństwa. Przez 25 lat pracował na misjach w Togo.

Pochodził z parafii św. Barbary w Bytomiu. Urodził się 2 listopada 1959 r. w Piekarach Śląskich.

Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1986 r. w Opolu. Był wikarym w parafiach: Bożego Ciała w Oleśnie (1986-1990), św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku (1990-1991) i św. Franciszka w Zabrzu-Zaborzu (1992-1995). W latach 1992-1995 pełnił funkcję diecezjalnego referenta ds. pielgrzymek i był członkiem Rady Kapłańskiej.

W 1995 r. wyjechał na misje do Togo, gdzie m.in. był proboszczem, wychowawcą miejscowych powołań, pracował też w ośrodku rekolekcyjnym. Do kraju wrócił 2020 r. Posługiwał w diecezji gliwickiej jako rezydent w parafii Matki Bożej Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach, a od 2021 r. był penitencjarzem w sanktuarium Matki Bożej w Lubecku. Zmarł po ciężkiej chorobie w Piekarach Śląskich-Brzezinach.

Ks. Jan Drewniok

Zmarł 10 czerwca 2024 w 82. roku życia i w 57. roku kapłaństwa. Emerytowany proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Racławiczkach.

Urodził się 7 I 1943 r. w Gliwicach. W 1961 roku uzyskał eksternistycznie świadectwo dojrzałości. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie.

Święcenia kapłańskie przyjął 12 VI 1967 r. z rąk bp. Franciszka Jopa w kościele pw. Trójcy Świętej w Bytomiu. Jako wikariusz pracował w parafiach: Matki Boskiej Bolesnej i św. Wojciecha w Opolu (1967-1969), Wniebowzięcia NMP w Bytomiu (1969-1974), św. Dominika w Nysie (1974-1975) oraz św. Jana Chrzciciela w Ozimku (1975-1978).

W 1978 r. został proboszczem parafii Wszystkich Świętych w Starym Paczkowie, gdzie posługiwał przez 6 lat, a następnie został na dwa lata proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja w Nysie (1984-1986).

W 1986 r. objął parafię św. Marii Magdaleny w Racławiczkach, w której był proboszczem przez 30 lat, aż do przejścia na emeryturę w 2016 r.

Ks. Tomasz Horak

Zmarł 11 sierpnia 2024 w 80. roku życia i 57. roku kapłaństwa. Emerytowany proboszcz parafii Chrystusa Króla w Nowym Świętowie i asystent kościelny opolskiego oddziału „Gościa Niedzielnego”.

Urodził się 24 grudnia 1944 r. we Lwowie. Po zakończeniu wojny przeniósł się do Blachowni w powiecie kozielskim. W LO w Koźlu w 1962 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 VI 1968 r. z rąk bp. Franciszka Jopa w katedrze opolskiej.

Po święceniach mianowany wikariuszem w parafii w Kietrzu (1968-1972), potem pełnił posługę w parafii Wniebowzięcia NMP w Bytomiu (1972-1974), a następnie w parafii św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie (1974-1977).

W 1977 mianowany proboszczem parafii Wniebowzięcia NMP w Kępnicy, gdzie posługiwał do 1981 r. Następnie w latach 1981-1984 był proboszczem w parafii św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja w Nysie. Od 1984 do 1992 roku w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Śmiczu.

W 1992 r. został mianowany proboszczem parafii Chrystusa Króla w Nowym Świętowie. Od 2009 r. był asystentem kościelnym oddziału opolskiego „Gościa Niedzielnego”. W 2019 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Jarnołtówku.

Krzysztof Respondek

Śląski artysta zmarł 22 grudnia 2023 roku w wieku 54 lat. Urodził się w Tarnowskich Górach w 1969 roku. Ukończył krakowski Wydział Aktorski PWST. Przez lata współtworzył Kabaret Rak z Rudy Śląskiej. Występy z tym kabaretem przyniosły mu wielką popularność i to właśnie z nim był kojarzony przez szeroką publiczność. Wielokrotnie przypomniał, iż jest z Ślązakiem z dziada pradziada.

Zagrał również w wielu filmach, m.in. „Barbórka”, „Laura”, a także serialach, m.in. „Kryminalni”, „Barwy szczęścia”, „Święta wojna” czy „Na dobre i na złe”. Był także wykonawcą piosenki znanej z serialu „Święta wojna”. Często pojawiał się też z występami na żywo w województwie opolskim.

Jerzy Stuhr

Aktor zmarł 9 lipca w wieku 77 lat. Był legendą kina, jednym z najwybitniejszych polskich aktorów, a także pisarz i reżyser. Za sprawą jednego występuj był też ikoną festiwalu w Opolu.

Urodził się w 1947 roku w Krakowie, gdzie ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Podczas studiów związany był z Teatrem STU. Natomiast po ich ukończeniu został zaangażowany do Starego Teatru w Krakowie, z którym był związany do 1991 roku.

Popularność w polskim kinie zapewniły mu słynne role komediowe, jak rola w filmie „Seksmisja” Juliusza Machulskiego z 1983 roku. Dalszą rozpoznawalność zagwarantowały mu takie obrazy jak np. „Kingsajz”, „Dekalog X” czy „Obywatel Piszczyk”.

W roli reżysera debiutował w 1994 roku produkcją „Spis cudzołożnic”. Jerzy Stuhr to również autor legendarnego wykonania utworu „Śpiewać każdy może” na XV Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1977 roku.

Opracowali: Anna Konopka, Jolanta Jasińska-Mrukot, Łukasz Baliński, Krzysztof Ogiolda, Piotr Guzik

***

Odważne komentarze, unikalna publicystyka, pasjonujące reportaże i rozmowy – czytaj w tygodniku „Opolska”. Do kupienia w punktach sprzedaży prasy w regionie oraz w formie e-wydania.

Idź do oryginalnego materiału