Majątek pod Piotrkowem był własnością poszukiwacza złota. A dwór wybudował właściciel fabryki mebli [ZDJĘCIA]

Dwór w Bujnach pod Piotrkowem wybudowano około 1910 roku. Budynek powstał na terenie majątku, który pod koniec XIX wieku stał się własnością rodziny Wünsche. Po 1872 roku wśród właścicieli Wünsche wymienieni są m.in. Pius Wünsche (1834-1906), który w młodości wyjechał do Ameryki gdzie był poszukiwaczem złota. Po powrocie zajął się rolnictwem w Pławnie. Z czasem kupował lub dzierżawił majątki: Zbereska, Bujny, Elżbietka i Młodzowy.

Kolejny właściciel to Ksawery Wünsche (1863-1937), również właściciel majątku Zbereska który sprzedał w 1910 roku i założył w ówczesny Noworadomsku Fabrykę Mebli Giętych Wiedeńskich K. Wünsche i S-ka.

Prawdopodobnie jednak to kolejny z rodziny Oleks Wünsche wybudował dwór w Bujnach. Od rodziny w 1931 r. Dozrór Szkolny zakupił działkę pod budowę szkoły w Bujnach. Pozostała część majątku przeszła drogą spadku w 1935 roku na Adelin i Katarzynę Schicht, a po nich na kolejnych siedmiu spadkobierców.

Liczący około 512 ha majątek w czasie II wojny światowej znajdował się pod zarządem niemieckim. W tym czasie w budynku ulokowana była placówka Gestapo. Po zakończeniu wojny w 1945 roku część majątku wraz z pałacem stała się własnością Państwowego Technikum Rolniczego.

W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku spełniał funkcje budynku mieszkalnego. W roku 1979 w pałacu wymieniono dach. Następnie w 1984 roku poddano go modernizacji. Wówczas wydzielono w nim siedem lokali mieszkalnych.

W 2007 roku pomieszczenia pałacu przeznaczono na przedszkole, które mieściło się tu zaledwie kilka miesięcy. Od tego czasu, budynek nie był zagospodarowany.

https://trybunalski.pl/wiadomosci/gdy-do-piotrkowa-prowadzily-trzy-bramy-krolewskie-miasto-w-obrebie-murow-zdjecia/ocysuHKDis7USn7un2Ju

Majątek w Bujnach i jego właściciele

Bujny to miejscowość położona około 6 km na południowy-zachód od Piotrkowa Trybunalskiego.

Bujny w gminie Wola Krzysztoporska, czyli tak zwane Bujny Milejowskie, były pierwotnie własnością szlachecką. Majątek w 1840 r. od Michała Przyrembla kupili Leon i Emilia ze Smolińskich Orłowscy. Od 1844 r. jako właściciel całego majątku, który nabył w spadku, wymieniany jest Leon Lubicz Orłowski.

W roku 1850 r. dobra Bujny sprzedał Marii z Kamińskich Sporowej. Majątek w roku 1857 od Marii Sporowej nabywa prokurent domu handlowego "S.J. Rosen" w Warszawie Szymon Rosen. Z powodu zadłużenia dobra Bujny wystawiane były kilkakrotnie na sprzedaż w drodze licytacji publicznej przez Towarzystwo Kredytowe Ziemskie. Tak działo się w roku 1860, 1861 i 1863.

W roku 1864 kupił je były urzędnik, emeryt Aleksander Sławiński, a potem sprzedaje je Feliksowi Rosenszyldowi w roku 1870. W roku 1872 w hipotece dóbr Bujny wymienieni są jako właściciele Feliks Rosenszyld i Adam Sławiński.

https://trybunalski.pl/wiadomosci/edward-gierek-w-piomie-i-hortensji-w-1975-roku-gospodarska-wizyta-w-tlustych-latach-prl-zdjecia/tHhXNd7DG5inyBNzoDnF

Zabytkowy budynek z ozdobnymi elementami

Budynek został wymurowany z cegły ceramicznej. Był podpiwniczony w całości. W ganku zachowana oryginalna terakota o geometrycznych wzorach, w hallu na parterze parkiet drewniany układany w jodełkę, a w pomieszczeniu na parterze w trakcie frontowym ozdobny parkiet taflowy z profilowanymi listwami przypodłogowymi

Wewnątrz w hallu schody drewniane, zabiegowe, policzkowe z balustradą tralkową i profilowaną poręczą, początek balustrady podkreślony masywnym słupem tralkowym.

Budynek wzniesiony został na rzucie wydłużonego prostokąta z gankiem frontowym w elewacji południowej na rzucie prostokąta, gankiem bocznym w elewacji wschodniej na rzucie zbliżonym do kwadratu i przybudówką w elewacji zachodniej na rzucie wydłużonego prostokąta.

Bryła rozczłonkowana, składa się z dwukondygnacyjnego korpusu i parterowych niższych bocznych segmentów. Segmenty boczne lekko cofnięte w stosunku do lica elewacji korpusu głównego. Od frontu do budynku głównego w części centralnej przylega prostokątny ganek z tarasem.

Elewacja frontowa na niewysokim boniowanym cokole. Część środkowa podkreślona gankiem w parterze z łukowym oknem pośrodku, tarasem powyżej obwiedzionym ażurową balustradą złożoną z prostokątnych murowanych i otynkowanych słupków wydzielających przęsła wypełnione metalową wtórną barierką oraz attyką wieńczącą.

Attyka w formie balustrady flankowanej prostokątnymi słupkami o profilowanych zwieńczeniach krytych nakrywą z blachy, pomiędzy słupkami ażurowe wypełnienie o geometrycznych wzorach.

Ganek frontowy w narożnikach ze zdwojonymi, boniowanymi szkarpami. Narożniki korpusu głównego wyoblone podkreślone boniowaniem.