Zielone budki nad Sekwaną to stały element krajobrazu Paryża. Ich historia sięga czasów, gdy handel książkami odbywał się na moście Pont Neuf. Dziś budki bukinistów są nie tylko atrakcją turystyczną, ale i dziedzictwem kultury. Paryż od lat walczy o ich zachowanie.
Zielone kioski nad Sekwaną pojawiły się w XIX wieku. Wcześniej handlarze książek rozkładali towary bezpośrednio na moście Pont Neuf. W 1859 roku miasto Paryż wprowadziło system koncesji, umożliwiając bukinistom zajmowanie stałych miejsc. Każdemu przyznano 10 metrów nabrzeża.
W 1891 roku wprowadzono jednolity wygląd i rozmiar skrzynek. Kolor zielony miał wtapiać się w przestrzeń nabrzeża. Do dziś większość kiosków ma ten sam odcień farby – „zielony wagonowy”. Konstrukcje są drewniane i otwierane z góry.
Znaczenie kulturowe i rola bukinistów
Zielone kioski nad Sekwaną wpisują się w tożsamość Paryża. Są symbolem literackiej tradycji miasta i obecne w ikonografii stolicy. W 1991 roku UNESCO wpisało nabrzeża Sekwany z budkami bukinistów na listę światowego dziedzictwa.
W 2012 roku rozpoczęto projekt renowacji skrzynek, zniszczonych przez warunki atmosferyczne i akty wandalizmu. Po konsultacjach i testach powstał w 2014 roku przewodnik z zaleceniami dotyczącymi budowy nowych oraz modernizacji istniejących skrzynek.
Miasto rozważało ich czasowe usunięcie na czas igrzysk olimpijskich w 2024 roku. Decyzja ta wywołała protesty mieszkańców i środowisk artystycznych. Ostatecznie zdecydowano, iż kioski pozostaną na miejscu.
Obecnie ponad 200 bukinistów zarządza blisko 900 zielonymi skrzynkami rozmieszczonymi na długości 3 km nabrzeży Sekwany – od Quai Voltaire do Quai de la Tournelle, wzdłuż Île de la Cité i Île Saint-Louis. W ofercie znajdują się stare i używane książki, grafiki, pocztówki kolekcjonerskie oraz czasopisma.
(RxA – iFrancja.fr)
