1 godzina temu
Dziś w Warszawie odbyły się uroczystości pogrzebowe Magdy Umer.
Podczas nich artystkę wspominała m.in. wokalistka Dorota Miśkiewicz, która podkreślała, jak Magda Umer uczyła śpiewać słowem, nie muzyką.
– Mówiła, jak piękna może być opowieść zawarta w słowach. Trochę nas wokalistów strofowała, mówiąc, iż myślimy muzyką, nie słowem. Pamiętam, iż przez długi czas dostawałam od niej takie właśnie reprymendy. Aż w pewnym momencie powiedziała mi: „tera już rozumiesz, o czym śpiewasz”. To był największy komplement, jaki mógł mi się wymarzyć – wspominała Miśkiewicz.
Magdę Umer od czasów liceum zna kompozytor Krzysztof Knittel. Potem tworzył z nią kabaret Abakus. Wspominał słowa artystki o tym, iż życie jest cudem.
– To wszystko, co robiła na swoich koncertach, cała jej działalność to była edukacja. Ona po prostu uczyła ludzi pięknej poezji, uczyła wrażliwości. To była wielka szkoła życia dla wielu z nich. Jej życie jest cudem, tym cudem było jej śpiewanie i to jak ona interpretowała, jak wzruszała bardzo, bardzo wielu ludzi – podkreślił.
Artystkę wspominano w Domu Pogrzebowym na Powązkach Wojskowych. Urnę z jej prochami pochowano na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym, w grobie obok męża Andrzeja Przeradzkiego.
Magda Umer w RDC
Artystka wielokrotnie była gościem Polskiego Radia RDC, m.in. w takich programach jak „Kobiecy wieczór”, „Wieczór RDC” czy „Strefa kultury”.
Muzyk związany z RDC Janusz Strobel wspomina, iż znał Magdę Umer od roku 1968 i była mu bardzo bliska.
– Wielokrotnie pracowaliśmy razem, a nade wszystko przez te wszystkie lata przyjaźniliśmy się. Wybitna postać polskiej kultury, wspaniała piosenkarka, zajmująca się muzyką, głównie piosenką literacką. Cieszyła się ogromną popularnością – mówi artysta.
Na antenie Polskiego Radia RDC Magdę Umer wspomniała również aktorka Grażyna Barszczewska.
– Utalentowana, niezwykle dobra, empatyczna, rozsiewająca miłość adekwatnie z każdym, z którym się spotkała i nawiązała jakiś kontakt – mówiła.
Magda Umer – biogram
Magda Umer (właść. Małgorzata Magda Umer-Przeradzka) urodziła się 9 października 1949 r. w Warszawie. Zadebiutowała pod koniec lat 60. w studenckich kabaretach, występując m.in. w klubie „Stodoła”.
W swojej twórczości sięgała po piosenki najwybitniejszych autorów, m.in. Jeremiego Przybory, Agnieszki Osieckiej, Wojciecha Młynarskiego i Magdy Czapińskiej.
Wielokrotnie występowała m.in. na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1971 r. zaśpiewała tam „Koncert na dwa świerszcze”, który zadecydował o jej dalszej artystycznej drodze. W 1972 r. wystąpiła tam z utworem „O niebieskim pachnącym groszku”, który początkowo miała wykonać w duecie z Andrzejem Nardellim, ten jednak zmarł tuż przed finałem festiwalu.
Współtworzyła scenariusz koncertu „Polska poezja śpiewana”, który odbył się w ramach 12. i 13. edycji opolskiego festiwalu. W 1977 r. wystąpiła z utworem „Widzisz, mały” w koncercie „Nastroje, nas troje”.
W 1984 r. zaśpiewała piosenki „Szpetni czterdziestoletni” i „Kiedy mnie już nie będzie” podczas Kabaretonu w ramach 21. KFPP w Opolu. W 1997 r. wyreżyserowała koncert „Zielono mi”, przygotowany w hołdzie Agnieszce Osieckiej.
W 2015 r. zrealizowała i poprowadziła koncert „Scenki i obscenki, czyli Jeremiego Przybory piosenki” w ramach 52. KFPP w Opolu, gdzie dodatkowo otrzymała Grand Prix za „całokształt opolski”. W 2020 r. otrzymała nagrodę 100-lecia ZAiKS-u.
Za swoją twórczość i wkład została odznaczona m.in. w 2000 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz w 2009 r. medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
