Z jakich materiałów wykonuje się implanty zębowe?

Implanty zębowe powstają z różnych materiałów, które muszą spełniać konkretne wymagania i wytyczne. Dotyczy to nie tylko wyglądu przypominającego naturalny ząb, ale też szeregu funkcjonalności. Uzupełnienie protetyczne musi być trwałe, aby przez wiele lat spełniało swoje zadanie i nie sprawiało problemów z gryzieniem twardego pokarmu. Nie bez znaczenia pozostaje również neutralność, konieczna dla utrzymania równowagi w jamie ustnej. Materiały te jednocześnie zapewniać odpowiednią stabilność protezy.

Charakterystyka implantów tytanowych

Obecnie chirurg implantolog najczęściej sięga po implanty tytanowe, które mają formę metalowych śrub wkręcanych w kość. Na nich powstaje sztuczny ząb, zbudowany z odpowiedniego łącznika oraz korony. Dentysta implantolog może zastosować takie rozwiązanie jako sposób na uzupełnienie luki zębowej, powstałej chociażby po ekstrakcji zęba. Do specyficznych cech implantów tytanowych należy fakt, iż w żadnym stopniu nie zaburzają one równowagi w jamie ustnej. Z powodzeniem mogą zastąpić naturalny korzeń zęba, zapewniając odpowiednie wypełnienie i chroniąc przed zanikiem kości. Implant tytanowy stanowi bazę do wstawienia korony. Jego powierzchnia jest charakterystycznie chropowata, co sprzyja odpowiedniej osseointegracji oraz ułatwia proces wrastania tkanek kostnych w metal.

Tytan jako materiał protetyczny

Tytan jest bardzo trwały, odporny na ścieranie oraz wytrzymały na pękanie i nacisk, dzięki czemu nie ulega zniszczeniu choćby pod wpływem znacznego obciążenia. Implanty z tego materiału z powodzeniem spełniają swoje zadanie przez wiele lat. Rany powstałe po ich wstawieniu zwykle goją się bez żadnych powikłań, a sam proces przebiega stosunkowo szybko. Tytan jest neutralny dla ludzkiego organizmu, co znacząco zmniejsza prawdopodobieństwo odrzucenia implantu. Zastosowanie tego materiału nie stanowi też zagrożenia dla życia i zdrowia w przypadku konieczności odbycia rezonansu magnetycznego. Tytan nie jest ferromagnetyczny, w związku z czym posiadanie uzupełnienia protetycznego tego typu nie stanowi przeciwwskazania do przeprowadzenia badania. Więcej informacji może dzielić doświadczony implantolog, który będzie też w stanie zaproponować najbardziej korzystne rozwiązania.

miejsce na foto1

Specyfika implantów ceramicznych

Zależnie od różnych wskazań, chirurg implantolog może zadecydować również o zastosowaniu implantów ceramicznych. Takie uzupełnienia protetyczne najczęściej wykorzystywane są w przypadku pacjentów ze skłonnością do paradontozy, a także osób uczulonych na tytan. Implanty ceramiczne są bardzo trwałe, a przy tym estetyczne. Nie występują w nich elementy metalowe, co eliminuje ryzyko korodowania wilgotnym środowisku. Do szczególnie cenionych należą implanty z dwutlenku cyrkonu, ze względu na ich jednolitą białą barwę. Implanty te bardzo dobrze nadają się do wypełniania luk w zdrowym, naturalnie wyglądającym uzębieniu. O wyborze konkretnego materiału powinien zadecydować dobry implantolog, który weźmie pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta. Wypełnienia ceramiczne nie przypadkiem zalecane są osobom chorym na paradontozę. Na takim materiale osad z płytki bakteryjnej odkłada się w mniejszym stopniu, co ma znaczenie w przypadku obniżenia linii dziąseł i wyeksponowania implantów.

Zalety wypełnień ceramicznych

Implanty ceramiczne bardzo dobrze integrują się z kością, nie uwalniając przy tym żadnych jonów do środowiska jamy ustnej. Z tego względu nie zaburzają równowagi i nie prowadzą do rozwoju stanów zapalnych. Najlepszy implantolog jest w stanie założyć je w taki sposób, aby biały dwutlenek cyrkonu był nie do odróżnienia od korony zębowej. Kolorystycznie do złudzenia przypomina on barwę naturalnych zębów, co jest bardzo istotne ze względów estetycznych. Współczesna implantologia jest na tyle zaawansowana, iż wygląd wypełnień ceramicznych pozostaje niezmienny przez wiele lat. Struktura powierzchni jest gładka, co zmniejsza ryzyko rozwoju nalotu i bakterii oraz chroni przed chorobami dziąseł. Do wstawiania takich implantów służą ceramiczne wiertła, dzięki czemu kontakt z tkankami jest minimalny.