2 godzin temu
Studenci Wydziału Nauk Inżynieryjnych Akademii Nauk Stosowanych w Nowym Sączu od lat zaskakują niebanalnymi projektami dyplomowymi, ale ten przypadek wzbudził szczególne zainteresowanie. Mirosław Skrzypiec, obronił 25 stycznia swoją pracę inżynierską, której tematem było odtworzenie sukni z obrazu Matki Boskiej Tuchowskiej dzięki nowoczesnych technologii szybkiego prototypowania. Efekt jego pracy już niedługo trafi do Muzeum Misyjnego Redemptorystów przy Sanktuarium Matki Bożej w Tuchowie.
Historia tego niezwykłego projektu zaczęła się dwa lata temu, gdy Mirosław Skrzypiec zwiedzał muzeum przy Sanktuarium w Tuchowie. Tam ojciec redemptorysta opowiadający o eksponatach zwrócił uwagę na obraz upamiętniający koronację Matki Boskiej Tuchowskiej w 1904 roku i wyraził pragnienie, by suknia z tego obrazu kiedyś została odtworzona.
– Nie chciałem, żeby moja praca była „sztuką dla sztuki”, ale żeby miała wartość historyczną i użytkową. Słowa zakonnika zapadły mi w pamięć, więc postanowiłem sprawdzić, czy możliwe jest stworzenie rekonstrukcji – mówi inż. Skrzypiec.
Proces odtwarzania sukni wymagał żmudnej analizy. W archiwach klasztoru odnaleziono dwie fotografie sprzed ponad 100 lat, które stały się bazą do rekonstrukcji. Kluczowym wsparciem okazał się również artykuł naukowy o historii koronacji, który dostarczył szczegółowych informacji o wyglądzie sukni.
– Najpierw stworzyłem wstępny model 3D na podstawie analizy odcieni szarości zdjęć. Jakość archiwalnych fotografii była jednak niska, więc konieczna była ręczna korekta metodą kalki – wyjaśnia Skrzypiec.
Krok po kroku, detal po detalu, suknia została wiernie odwzorowana i przygotowana do wydruku dzięki technologii FDM. Po scaleniu wszystkich elementów model został pomalowany, przywracając mu dawny blask.
Już niedługo historyczna suknia trafi do zbiorów Muzeum Misyjnego Redemptorystów w Tuchowie, gdzie stanie się częścią ekspozycji. Drugi egzemplarz zostanie wystawiony na Wydziale Nauk Inżynieryjnych, jako przykład zastosowania nowoczesnych technologii w rekonstrukcji zabytków.
– To doskonała pomoc dydaktyczna dla naszych studentów, pokazująca, iż w inżynierii ograniczeniem jest tylko wyobraźnia – podsumowuje dr inż. Sławomir Jurkowski, promotor pracy.
Czy w przyszłości podobne metody pomogą w odtwarzaniu innych historycznych artefaktów? Czas pokaże, ale jedno jest pewne – pasja i technologia mogą wspólnie przywracać do życia zapomniane skarby.
Źródło i fot.: ANS w Nowym Sączu
