Z kolei z języka wojowniczego plemienia Jaćwingów, które zamieszkiwało te tereny w średniowieczu, wzięła nazwę rzeka Rospuda (daw. Dauspuda), a także okoliczne jeziora – Skazdub i Garbaś. Nad tym ostatnim znajdują się ich kurhany. W Malinówce natomiast można zobaczyć pozostałości jaćwieskiego grodziska. Drugie grodzisko znajdowało się prawdopodobnie w miejscu dzisiejszego kościoła w Bakałarzewie. Skoro jesteśmy przy kościele, wzniesiono go w 1936 roku. Warto wejść do świątyni, gdyż wewnątrz znajduje się barokowy ołtarz z XVII wieku, najstarszy tego rodzaju zabytek na Suwalszczyźnie. Ufundował go prawdopodobnie Mikołaj Wolski, jeden z właścicieli Bakałarzewa.
Wspomniany ołtarz to jeden z nielicznych materialnych śladów wielowiekowej historii Bakałarzewa. Miasteczko bardzo podupadło po potopie szwedzkim, dziesiątkowały je też epidemie, a dobytek niszczyły liczne pożary. Ogromne straty poniosło podczas I wojny światowej, gdyż stało się polem licznych bitew i przemarszów wojsk. Historia powtórzyła się podczas ostatniej wojny. Bakałarzewo straciło wówczas niemal całą drewnianą zabudowę. Ucierpiał też kościół, który odbudowano w latach 50. XX wieku.
Po zaciętych walkach z czasów II wojny światowej pozostał zespół kilkunastu bunkrów. W jednym ze schronów powstał Skansen Fortyfikacji Prus Wschodnich, który stanowi w tej chwili atrakcję turystyczną dla miłośników militariów. w okresie jest on otwarty dla gości, a prowadzą go prawdziwi pasjonaci historii.
Julia Szypulska
red. Anna Augustynowicz
fot. Kamil Timoszuk
Źródło: Urząd Marszałkowski
