Polańczyk istniał już w 1580 roku, jednak nosił nazwę Poleszczańskie od potoku Leszczyńskich. Lokowano go na prawie wołoskim w dobrach sobieńskich rodu Kmitów. Wówczas wieś była oddana w ręce syna siostry wojewody – Katarzyny Kmicianki, Marka Stadnickiego, który pełnił funkcję posła i krakowskiego podczaszego. Nazwa tej miejscowości jest w orzeczeniu Królewskiego Trybunału Lubelskiego wydanego z 1655 w sprawie z powództwa Pobiedzińskich przeciw Stadnickim. Obecna nazwa przyjęła się pod koniec XVII wieku, kiedy wieś przeszła pod rządy Polańskich. Od 1674 roku nowym właścicielem został Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec, a później Hermanowscy, Gołębiowscy, Stadniccy oraz Balowie.
W dobie galicyjskiej właścicielami Polańczyka byli Karszniccy, Łempiccy, hr. Stanisław Ankwicz, hr. Sołtyk, Kazimierz Kuczkowski, Jan Indra, Ferdynand Wydra oraz Franciszek Cieśliński – ostatni właściciel wsi do 1945 roku. W połowie XIX wieku dobra posiadłości tabularnej w Polańczyku trafiły w ręce Elżbiety Leszczyńskiej i innych współwłaścicieli. W II Rzeczypospolitej miejscowość znajdowała się administracyjnie na terenie powiatu leskiego w województwie lwowskim. 25 lipca 1945 roku ukraińscy nacjonaliście napadli na wieś niszcząc polskie gospodarstwa i zabijając kilku Polaków. Po II wojnie światowej z Polańczyka wysiedlono ludność ukraińską i rusińską.
Izba Pamięci w Komańczy. Świadectwo historii I wojny światowej [ZDJĘCIA, WIDEO]
Historia Polańczyka bardziej nam znana zaczyna się po roku 1968, kiedy to powstał Zalew Soliński. Wówczas sama miejscowość stała się miejscem, w którym zaczęto budować liczne sanatoria oraz domy wczasowe widząc potencjał tego terenu dla takowych celów. Od 1974 roku na podstawie ustawy o uzdrowiskach, Polańczyk został uznany za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być prowadzone tu ośrodki sanatoryjne. Status uzdrowiska uzyskał w 1999 roku rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
W Polańczyku funkcjonują w tej chwili takie sanatoria jak: „Amer-Pol”, „Atrium”, „Dedal”, „Plon” i „Solinka”, w których jednocześnie może leczyć się około 900 osób. W ośrodkach znajdują się gabinety zabiegowe i przyrodolecznicze, przystosowane dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Są tu leczone choroby ortopedyczno-urazowe, reumatyczne, endokrynologiczne, kardiologiczne, nadciśnienia, górnych i dolnych dróg oddechowych oraz cukrzycy.
